REVIEW: TANKARD, The meaning of life

 

TANKARD, The meaning of life (1990)

Noise Records

Τι είναι η ζωή; Τι είναι ένα καφάσι μπύρες; 

Το αναπάντητο ερώτημα καλούνται να απαντήσουν οι μακαρίτες Χέλμουτ Κολ (δεν μπορώ να εκφράσω τα αισθήματα αηδίας διότι είναι νεκρός, ευτυχώς) και ο πάπας Ιωάννης Παύλος Β', παρέα με τον Μάικ Τάισον και πίσω οι κλασικοί τύποι, ο πράσινος εξωγήινος παρέα με τον τρελό επιστήμονα (το μόνο στον κόσμο σχήμα με δύο μασκότ). Όλοι με το απαραίτητο μπυροπότηρο ή το ουίσκι να συνοδεύουν τις σκέψεις τους στο μπαρ του εξωφύλλου αυτού του δίσκου. 

Οι τέσσερις πρωτεργάτες του γερμανικού thrash metal στο πιο "αμερικάνικο" άλμπουμ τους έως τότε (διότι θα συνεχίσουν σε αυτό το Bay Area στυλ λίγο ακόμα) ακολουθούν την πεπατημένη των Sodom και την ίδια χρονιά, οι Kreator θα παίξουν κι αυτοί σε πιο U.S. thrash μοτίβα. Πάντως, ο Gerre και η παρέα του αποδίδουν μία χαρά και πάλι στα έντεκα κομμάτια του άλμπουμ. 

Open All Night, We Are Us, Dancing on Our Grave, Mechanical Man, Beermuda (και πολύ άργησαν να αναφέρουν κάπου τη λέξη μπύρα!), The Meaning of Life σπέρνουν! Από εκεί και κάτω, Space Beer, Wheel of Rebirth αξίζουν την ακρόασή μας, όπως και τα πέντε κλασικά κομμάτια τους σε ζωντανή ηχογράφηση που υπάρχουν στην επανέκδοση του CD της Noise. 

Προσωπικά, αυτό και το Two Faced, που τα πήρα μαζί την ίδια μέρα, αποτελούν τα δύο πρώτα άλμπουμ τους που απέκτησα, οπότε δε θα το παίξω αντικειμενικός εδώ. Είναι δισκάρα πάντως, αφού οι Tankard άργησαν πάρα πολύ να κάνουν κοιλιά μουσικά — κι ευτυχώς, γιατί με μπυροκοιλιά είχαν απ' τα εικοσά τους, ως γνωστόν.

English:

What is life? What is a case of beers? 

The unanswered question that the late Helmut Kohl (I can't express feelings of disgust because he's dead, thankfully) and Pope John Paul II (also gone) are supposed to answer, along with Mike Tyson and the classic characters in the background—the green alien with the crazy scientist (the only shape in the world with two mascots). All of them with their obligatory shot of beer or whiskey, contemplating their thoughts at the bar on the album cover. 

The four pioneers of German thrash metal on their most "American" album to date (since they’ll continue in this Bay Area style a little longer) follow the familiar path of Sodom, and in the same year, Kreator will also lean towards more U.S. thrash motifs. Nonetheless, Gerre and his crew deliver once again across all eleven tracks of the album.

 

Open All Night, We Are Us, Dancing on Our Grave, Mechanical Man, Beermuda (they were very late to mention the word "beer" somewhere!), The Meaning of Life—they all kick ass! Beyond those, Space Beer and Wheel of Rebirth also deserve our attention, as do the five classic tracks recorded live, included in the reissue of the Noise CD. 

Personally, since I bought this one and Two Faced on the same day, they are the first two albums I acquired from them, so I won't pretend to be objective here. But it’s a killer record—Tankard took a very long time to lose their musical edge, and luckily so, because with a beer belly, as is well known, they’ve been around since their twenties.

Τάκης "Ε-Μortal One" Γιώτης!