REVIEW: THERION, Symphony Masses Ho Drakon Ho Megas

 

THERION, Symphony Masses Ho Drakon Ho Megas (1993)

Megarock Records

Κάτι φαίνεται ότι αλλάζει.

Τρίτη επίσημη κυκλοφορία των νέων τότε Σουηδών death metalers, "Ο Δράκων ο Μέγας", είναι ένα μείγμα πρωτόγονων, βάναυσων Therion και πιο μελωδικών στοιχείων. Ένα μείγμα που θα γίνει πιο καθαρό μελλοντικά, στο κλασικό Lepaca Kliffoth, έναν χρόνο αργότερα. Το πιο όμορφο από τα τρία αρχικά τους άλμπουμ, με επιρροές τόσο από την κλασική 80s metal όσο και διανθισμένο με ανατολίτικες μελωδίες, ατμοσφαιρικά πλήκτρα, σκοτεινή διάθεση και, βέβαια, με το ήμισυ του τίτλου να είναι "δικός μας" και εννοώ στην ελληνική γλώσσα, στα χνάρια των μεγάλων δασκάλων του αρχηγού κιθαρίστα και ερμηνευτή Christopher Johnson, δηλαδή των Celtic Frost, που είναι πέρα από μουσική επιρροή και στυλιστική για τους Σουηδούς. 

Ο αέρας ανανέωσης που φέρνει ο δίσκος τον κάνει σήμερα να μοιάζει με κάτι σαν ιστορικό σημείο για την μετέπειτα καριέρα τους. Ωστόσο, τα κομμάτια έχουν πλέον την αξία διαμαντιών, καθώς κακώς δεν εκπροσωπείται αυτός ο δίσκος στο σύγχρονο ζωντανό playlist των σημερινών Therion.

Baal Religion, A Black Rose, Dark Princess Naamah, Symphoni Drakonis Inferni, Dawn of Perishness, The Ritual Dance of the Yezidis, Procreation of Eternity και τα δύο τελικά μέρη της σουίτας Ho Drakon Ho Megas είναι πραγματικά αξέχαστα εδώ.

English:

Something seems to be changing.

The third official release from the then Swedish death metallers, "O Drakón o Megas" ("The Great Dragon"), is a mix of primitive, brutal Therion and more melodic elements. A blend that would become clearer over time, culminating in the classic Lepaca Kliffoth, released a year later. It is the most beautiful of their first three albums, with influences ranging from classic 80s metal to oriental melodies, atmospheric keyboards, a dark mood, and, of course, half of the title being "ours"—meaning in Greek—following in the footsteps of the great masters of their lead guitarist and vocalist Christopher Johnson, namely Celtic Frost, which is beyond musical influence and stylistic inspiration for the Swedes. 

The sense of renewal brought by this album makes it today seem like a historic milestone in their subsequent career. However, the tracks are now true gems, yet it's unfortunate that this album is not represented in the modern live playlists of today’s Therion.

"Baal Religion," "A Black Rose," "Dark Princess Naamah," "Symphoni Drakonis Inferni," "Dawn of Perishness," "The Ritual Dance of the Yezidis," "Procreation of Eternity," and the two final parts of the suite "Ho Drakon Ho Megas" are truly unforgettable here.

Τάκης "Ε-Μortal One" Γιώτης!