REVIEW: KREATOR, Renewal

 

KREATOR, Renewal (1992)

Noise Records

Όχι κι άλλο πείραμα στη νέα δεκαετία...

Αυτά μας φάγανε, μη μπας και ακούγεται στο ίδιο στυλ ο έκτος δίσκος μας (λες και άλλοι πέντε μοιάζανε!) και μας πούνε κολλημένους. Μετά, λοιπόν, το μοναδικό και σχεδόν Bay Area τύπου Thrash Metal δίσκο (δίσκαρο) ονόματι «Coma of Souls» το 1990, οι τέσσερις Γερμανοί το ρίχνουν αλλού το βάρος. Industrial ήχοι, αλά Rob Zombie, διαφορετική προσέγγιση συνθετικά, παραγωγή τραγανή αλλά όχι απαραίτητα καλή, φωνή σαν να τραγουδάει ο Mille Petroza μέσα από τηλεβόα σε διαδήλωση. Ας μην αναφέρουμε το εξώφυλλο, όπου το αλογάκι της Παναγίας—δηλαδή το Praying Mantis—ακουμπά ένα ανδρείκελο που δεν είναι ο συνηθισμένος χαρακτήρας που ξέρουμε σαν μασκότ στους Kreator. Ποιο το βαθύτερο νόημα, παρακαλώ; Το κυρίως πιάτο, αν και δε με εξέπληξε ευχάριστα όταν το πρωτοάκουσα, εντούτοις έχει κάποια κομμάτια που τολμώ να πω πως είναι κλασικά. Το ομότιτλο «Renewal» και το «Europe After the Rain» περιέργως τα προσκυνώ ακόμη και σήμερα! Μη ξεχνάμε ότι, σαν γνήσιο δημιούργημα της δεκαετίας του '90, όφειλε κάπου να μην έχει την αίγλη των παλιότερων, 80s εποχών. Εντάξει, ανέχονται τα «Winter Martyrium», «Karmic Wheel» και «Depression Arrest», οπότε το μισό άλμπουμ σώζεται.

English:

No more experiments in the new decade...

They’ve eaten us up, so that our sixth album doesn’t sound like the same style (as if the previous five sounded alike!), and we get labeled as stuck in the past. After, therefore, the unique and almost Bay Area-style Thrash Metal album (a real gem) called “Coma of Souls” in 1990, the four Germans shifted their focus elsewhere. Industrial sounds, à la Rob Zombie, a different compositional approach, punchy but not necessarily good production, vocals that sound like Mille Petroza singing through a megaphone at a protest. Let’s not even mention the album cover, where the Virgin Mary’s little horse—i.e., the Praying Mantis—touches a puppet that’s not the usual mascot character we know from Kreator. What’s the deeper meaning, please? The main course, though it didn’t pleasantly surprise me when I first heard it, still contains some tracks I dare say are classics. The self-titled “Renewal” and “Europe After the Rain” strangely I still worship today! Let’s not forget that, as a genuine product of the ‘90s, it was bound not to have the same grandeur as the earlier ‘80s eras. Okay, tracks like “Winter Martyrium”, “Karmic Wheel”, and “Depression Arrest” are tolerable, so half of the album is saved.

Τάκης "Ε-Μortal One" Γιώτης!