REVIEW: ARMORED SAINT, Punching The Sky

 

ARMORED SAINT, Punching The Sky (2020)

Metal Blade Records

Σε ώμους γιγάντων.

Το πιο πρόσφατο άλμπουμ των Αμερικανών Heavy Metalers  συνεχίζει τη παράδοση που έχτισαν από το Revelation που σήμανε  την επανεμφάνιση τους στα δρώμενα και μετά (με μια βέβαια εξαίρεση, αλλά όλα είναι σχετικά). Ένα άλμπουμ που δε θα απογοητεύσει τον κόσμο που ακόμα αγαπά τον ιδιαίτερο ήχο τους, όπως αυτός έχει εξελιχθεί όσα χρόνια έχουν περάσει απ' την επανένωση τους. Η συνέχεια του (πιο δυναμικού νομίζω) Win Hands Down,  έχει κομμάτια να δώσει: Standing on the shoulders of Giants, End of the Attention Span, Bubble, My  Jurisdiction, Lone Wolf, Missile to Gun Unfair και Never you Fret είναι συνθέσεις που σε τραβάνε να τις ξανακούσεις. Ο  κιθαρίστας Jeff Duncan πάνω απ' τριάντα χρόνια μέλος τους έχει προσαρμοστεί στο ύφος των Joey Vera, John Bush και των αδερφών Sandoval σε σημείο που νομίζεις ότι όντως η φυσική αύρα του μακαρίτη Pritchard είναι εκεί! Δεν είναι σίγουρα το επόμενο Delirious Nomad ή το δεύτερο Symbol of Salvation, είναι το συγκρότημα στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα κι έτσι πρέπει νομίζω να κρατήσουν.

English:

On the Shoulders of Giants

The latest album from the American heavy metal band continues the tradition they established with "Revelation," which marked their return to the scene (with one notable exception, but everything is relative). This album will not disappoint those who still cherish their unique sound, as it has evolved over the years since their reunion. Following the more dynamic "Win Hands Down," it features tracks that invite you to listen again: "Standing on the Shoulders of Giants," "End of the Attention Span," "Bubble," "My Jurisdiction," "Lone Wolf," "Missile to Gun Unfair," and "Never You Fret" are compositions that draw you in. Guitarist Jeff Duncan, a member for over thirty years, has adapted to the style of Joey Vera, John Bush, and the Sandoval brothers to the point where you might think the spirit of the late Pritchard is indeed present! While it may not be the next "Delirious Nomad" or the second "Symbol of Salvation," the band represents itself at the beginning of the second decade of the 21st century, and I think that's how they should continue.

Τάκης "Ε-Μortal One" Γιώτης!