REVIEW: METHEDRAS, Human Deception

 

METHEDRAS, Human Deception

Independent

Οι Ιταλοί από το Μιλάνο βρίσκονται εδώ στο έκτο τους άλμπουμ και, ενώ ανήκουν χρονικά στην κατηγορία των σχημάτων που έχουν ως αφετηρία το κλασικό Thrash Metal, όπως οι Σουηδοί The Haunted ή οι Αμερικανοί Vektor, ο ήχος τους παραπέμπει στο ακόμη πιο μεταγενέστερο αμερικανικό Thrash και Groove Metal, όπως αυτό διαμορφώθηκε από σχήματα όπως οι Mastodon, με πολλά εμβόλιμα στοιχεία από τα ύστερα άλμπουμ των Nevermore.

Σίγουρα, το κλασικό Thrash που έχουμε ως σημείο αναφοράς ξεκινά λίγο-πολύ με τους Slayer και καταλήγει στους Kreator. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να ειπωθεί για το συγκεκριμένο CD των Methedras. Στοιχεία από Nevermore, Mastodon, In Flames της περιόδου μετά το 2001, με λίγο από το πρώτο άλμπουμ των Machine Head (κι ευτυχώς), συνδυάζονται σε ένα μείγμα από Post Thrash, Progressive σημεία, με Groove επτάχορδες κιθάρες που κινούνται πάνω σε έναν συμπαγή ρυθμό. Τα χαμηλά κουρδίσματα που χρησιμοποιούνται έχουν ως σημείο αναφοράς τους Pantera και τους Slayer της περιόδου 1998-2001.

Αν αυτό το άλμπουμ είχε κυκλοφορήσει το 2003, θα θεωρούνταν πολύ μοντέρνο· σήμερα, όμως, αποτελεί μάλλον ένα ρετρό ηχητικό αποτύπωμα ενός κύματος που ήρθε και δεν είχε μεγάλη απήχηση στην Ευρώπη. Προφανώς, η τεχνική τους αρτιότητα είναι αδιαμφισβήτητη. Για έναν φίλο του Post Thrash Groovy ήχου, που αρέσκεται σε άνετες τζιν βερμούδες και t-shirt με κομμένα μανίκια που γράφει Pantera ή Machine Head, αυτός ο δίσκος θα είναι ακριβώς αυτό που θα ήθελε να ακούσει το 2023 (όταν και κυκλοφόρησε) και μετέπειτα. Από την άλλη, εγώ, όσο κι αν συμπαθώ τους Nevermore, ακόμη και στα τελευταία τους, δεν συμπαθώ ιδιαίτερα το Groove, οπότε θα αρκεστώ στο μπλουζάκι μου με το "Reign in Blood" των Slayer και σε μαύρες κολλητές φόρμες και τζιν, βρίσκοντας το φορτωμένο με τόσα πολλά στοιχεία στυλ τους λίγο υπερφίαλο.

Στα δέκα κομμάτια του άλμπουμ—"Know It All", "Envy Society", "Injected Thoughts", "Another Fall", "Enraged", "A New Deal", "Chernobyl", "Psychotic", "The Abyss", "Layers of Grief"—βρήκα σημεία που πάντα κάτι μου θυμίζουν, διαφορετικό από κομμάτι σε κομμάτι. Είναι όλες οι παραπάνω επιρροές κι άλλες τόσες που ίσως δεν κατάφερε το αφτί μου να αποκρυπτογραφήσει. Σίγουρα, πρόκειται για μια καλή προσπάθεια, αλλά αν ακόμα ακούτε τα παλιά Testament, Sodom, Slayer, Anthrax ή Overkill και ανατριχιάζετε, μάλλον δε θα σας κάνουν εντύπωση...

English:

The Italians from Milan are here with their sixth album, and while they chronologically fall into the category of bands rooted in classic Thrash Metal, like the Swedes The Haunted or the Americans Vektor, their sound points to an even later American Thrash and Groove Metal, reminiscent of bands like Mastodon, with plenty of elements borrowed from the latter albums of Nevermore.

Certainly, the classic Thrash we reference essentially starts with Slayer and ends with Kreator. However, this cannot be said about this particular CD by Methedras. Elements from Nevermore, Mastodon, and post-2001 In Flames blend with a touch of the first album from Machine Head (thankfully), creating a mixture of Post Thrash and Progressive moments, featuring Groove-laden seven-string guitars operating on a solid rhythm. The low tunings used are reminiscent of Pantera and Slayer from the 1998-2001 period.

If this album had been released in 2003, it would have been considered quite modern; however, today it represents more of a retro sonic imprint of a wave that came and didn't have a significant impact in Europe. Undoubtedly, their technical proficiency is unquestionable. For a fan of the Post Thrash Groovy sound, someone who is fond of comfortable denim shorts and sleeveless t-shirts emblazoned with "Pantera" or "Machine Head," this album will be exactly what they’d want to listen to in 2023 (when it was released) and beyond. On the other hand, while I have a soft spot for Nevermore, even in their later works, I’m not particularly fond of Groove. So, I’ll stick to my "Reign in Blood" Slayer t-shirt and black skinny jeans, finding their sound—loaded with so many stylistic elements—a bit pretentious.

Across the ten tracks of the album—"Know It All," "Envy Society," "Injected Thoughts," "Another Fall," "Enraged," "A New Deal," "Chernobyl," "Psychotic," "The Abyss," and "Layers of Grief"—I found moments that always remind me of something, though each track feels different from the others. There are all the aforementioned influences, along with many others that my ears might not have been able to decipher. It’s certainly a solid effort, but if you’re still listening to the old Testament, Sodom, Slayer, Anthrax, or Overkill and getting chills, you probably won’t be particularly impressed.

Τάκης "Ε-Μortal One" Γιώτης!