My rating: 4 of 5 stars
Τον Ανδρέα τον γνωρίζω από το συγκρότημα του τους WOLFCRY. Από συνεντεύξεις που κάναμε κατά καιρούς και συζητήσεις έμαθα και για την αγάπη του για το διάβασμα και ειδικά για το είδος του μυθιστορήματος fantasy και της ηρωικής φαντασίας. Εξάλλου, αν διαβάσετε και τους στίχους των τραγουδιών που συνέθεσε με τους WOLFCRY θα το καταλάβετε κι εσείς αυτό.
Η πρώτη του δουλειά, ως συγγραφέας, είναι αυτό το διήγημα, 80 περίπου σελίδων, όπου είναι εμπνευσμένο από το τραγούδι του συγκροτήματός του με τίτλο "The Fate of a Lonely Bard" κι όπως καταλαβαίνετε η ιστορία αφορά τον βάρδο του συγκεκριμένου τραγουδιού.
Κάθε ιστορία για να είναι ενδιαφέρουσα και καλή πρέπει να περιέχει κάτι κι από τον χαρακτήρα, την προσωπικότητα και τα βιώματα του συγγραφέα και πιστεύω ότι ο Ζαρντ, ο βάρδος και κύριος χαρακτήρας του βιβλίου, περιέχει πολλά από τα στοιχεία του δημιουργού του. Είναι ένας χαρακτήρας που έχει ενδιαφέρον, του αρέσει να δημιουργεί μουσική και να αφηγείται ιστορίες.
Επίσης σε κάθε καλό παραμύθι πρέπει να υπάρχει κι ένας λύκος, έτσι κι εδώ ο Ζάρντ έχει για σύντροφό του στις περιπέτειες του τον λύκο Νάσσο με τον οποίο διατηρεί έναν βαθύ ψυχικό δεσμό.
Στις πρώτες δουλειές του κάθε συγγραφέας είναι αδύνατον να μην φανερώσει και τις επιρροές του, το ίδιο συμβαίνει κι εδώ. Ο Ανδρέας στην αφήγησή του έχει κάτι από την παραμυθένια αισθητική του λόρδου Ντάνσανι και του Κλαρκ Άστον Σμιθ, ενώ δεν λείπουν και κάποιες αναφορές στον Τζορτζ Ρ. Ρ. Μάρτιν. Όλα αυτά βέβαια φιλτραρισμένα υπό το προσωπικό στυλ γραφής του Ανδρέα.
"Ο Βάρδος" σαν πρώτη συγγραφική δουλειά είναι ενδιαφέρουσα, διαβάζεται γρήγορα και σίγουρα δημιουργεί προσδοκία στον αναγνώστη να διαβάσει στο μέλλον περισσότερες περιπέτειες του Βάρδου Ζαρντ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου