TALES OF MEDUSA – The Fatal Wounding Gaze

TALES OF MEDUSA – The Fatal Wounding Gaze

Lycanthropy

Band Info Page

Οι TALES OF MEDUSA είναι μια μπάντα μυστήριο. Πέραν του ότι είναι από τον Καναδά κι ότι έχει κυκλοφορήσει 2 δίσκους μεγάλης διαρκείας ή (πλήρους αν το μεταφράσουμε αυτολεξεί) το 2007 και το 2010 δεν γνωρίζουμε τίποτα άλλο. Αυτό το μυστήριο, βέβαια,δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα γύρω από το συγκρότημα, αλλά δείχνει κιόλας τη στάση του απέναντι στη μουσική. Ουσιαστικά, δηλαδή, θέλουν το κοινό να δώσει προσοχή στη μουσική τους και όχι σε οτιδήποτε άλλο.

Το «The Fatal Wounding Gaze» κυκλοφόρησε το 2010 και είναι ο δεύτερος δίσκος του συγκροτήματος, ο οποίος κυκλοφόρησε μόλις σε 200 κόπιες και μετά από 3 χρόνια από το ντεμπούτο τους με τίτλο «Triumphant Serenade». Το συγκρότημα όπως γίνεται φανερό κι από το όνομά του, αλλά και το εξώφυλλο του παρόντος δίσκου αντλεί την έμπνευσή του στιχουργικά κυρίως από την Αρχαία Ελληνική μυθολογία που αντικειμενικά είναι μια από τις καλύτερες παγκοσμίως (προσωπικά η αγαπημένη μου).

Μουσικά, τώρα, το συγκρότημα κινείται σε αυτό που συνηθίζουμε να λέμε επικός heavy metal ήχος, ο οποίος είναι πιο κοντά στον ήχο συγκροτημάτων όπως οι MANILLA ROAD, πιστεύω ότι ο Μάρκ Σέλτον είναι μεγάλη επίδραση για το συγκρότημα, CIRITH UNGOL και OMEN. Επίσης σε συνθέσεις, όπως το «The Fatal Wounding Gaze» γίνονται έντονα διακριτές επιρροές επικού doom metal ήχου όπως μας το σύστησαν συγκροτήματα όπως οι CANDLEMASS και οι SOLITUDE AETURNUS. Πέραν των παραπάνω U.S. metal αναφορών στη μουσική των TALES OF MEDUSA, εγώ διαπίστωσα και επιρροές από τον NWOBHM ήχο.

Η παραγωγή του δίσκου δεν είναι άψογη, αλλά είναι καλή και έχει αυτή τη «βρωμιά» που μας έχουν συνηθίσει τα ως άνω αναφερόμενα συγκροτήματα και του δίνει αυτή την old school και καλτ αισθητική.

Προσωπικά, άκουσα την ως άνω κυκλοφορία ευχάριστα, αλλά του λείπουν οι έντονες στιγμές και μελωδίες που κάνουν έναν δίσκο αξιομνημόνευτο. Τον άκουσα χωρίς να με κουράσει, αλλά και τον ξέχασα μόλις τελείωσε. Το πιο έντονο συναίσθημα που μου δημιούργησε ήταν η επιθυμία να ξανακούσω κάποια από τα κλασσικά άλμπουμ των MANILLA ROAD, όπως και έπραξα. Ακούστε το, λοιπόν, και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.

Παραστατίδης Νικόλαος