REVIEW:CIRITH UNGOL, King Of The Dead (1984)

 

CIRITH UNGOL, King Of The Dead (1984)

Enigma

Επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος.

Μετά από τρία συναπτά έτη το δεύτερο άλμπουμ των Αμερικανών βετεράνων ήδη τότε, μοιάζει να άργησε πέρα απ'το συνηθισμένο, σε μία εποχή που αρκετοί δισκογραφούσαν κάθε χρόνο. Καταρχάς εδώ πλέον οι οποίες επιρροές απ'τη Hard Rock των 70s βρίσκονταν στο Frost And Fire του '81 έχουν ελαττωθεί αν όχι εξαφανιστεί. Το NWOBHM κίνημα και τα συγκροτήματα που το απαρτίζουν έχει έρθει στην αμερικανική σκηνή από τηv Ευρώπη κι έχει ανακατευτεί με το Doom ύφος στη μουσική τους (στο ομώνυμο King of the Dead για παράδειγμα) σε βαθμό που να μοιάζει σαν να έχουν περάσει όχι τέσσερα αλλά οχτώ χρόνια. Το επικό στοιχείο υπάρχει και εδώ αλλά αν και  υπερτονισμένο σε σημεία και αυτό δεν αφορά τον πίνακα του Wellan που υπάρχει σαν εξώφυλλο κι που αναπαριστά άλλη μία περιπέτεια του πρίγκιπα Elric κατόχου αλλά και σκλάβου του μαύρου ξίφους Stormbringer. Το επικό στοιχείο είναι κομμάτι του τρόπου που είναι γραμμένα εδώ τραγούδια σαν τα Atom Smasher, Black Machine, Master of the Pit, Death of the Sun, ή το ομώνυμο τους κομμάτι Cirith Ungol. Ένας κλασικός δίσκος κι όχι μόνο με την ταμπέλα του cult όπως θεωρούνταν  κάποτε.

English:

Return to the Scene of the Crime

After three consecutive years, the second album from the then American veterans seems to have arrived later than usual, in a time when many artists were releasing albums every year. Firstly, the influences from 70s Hard Rock that were present in "Frost and Fire" from '81 have diminished, if not completely disappeared. The NWOBHM (New Wave of British Heavy Metal) movement and the bands that comprise it have made their way to the American scene from Europe and have blended with the Doom style in their music (as exemplified in the title track "King of the Dead") to such an extent that it feels like eight years have passed instead of just four. The epic element is present here as well, though it is at times overly emphasized; this does not pertain to the Wellan artwork featured as the cover, which depicts yet another adventure of Prince Elric, the wielder and also the slave of the black sword Stormbringer. The epic aspect is part of the way songs such as "Atom Smasher," "Black Machine," "Master of the Pit," "Death of the Sun," and the title track "Cirith Ungol" are written. It's a classic record, not merely tagged as cult, as it was once considered.

Τάκης "Ε-Μortal One" Γιώτης!