REVIEW: SENTENCED, The Cold White Light

 

SENTENCED, The Cold White Light (2002)

Century Media Records

Σκοτεινό μυστηριώδες δάσος.

Μετά το μεγάλο "σουξέ" με το εκπληκτικό Crimson (κάποιοι τώρα κάνουν μούτρα αλλά δε πειράζει) η διαδοχή κατάσταση για τους πέντε Φινλανδούς ήρθε με αυτό το πιο "σοβαρό" ας πούμε άλμπουμ. Με την έννοια ότι η μουσική και οι στίχοι τους πλέον είναι ακόμα πιο σκοτεινοί, εσωτερικοί και βγάζουν περισσότερη απόγνωση απο πριν. Κάτι εξυπνάδες που ακούστηκαν τότε περί Emo αισθητικής, δε τις σχολιάζω. Άμα ακούς Evanescence μπορεί , οι Sentenced με το κρύο λευκό φως τους παίζουν μελαγχολικό, Gothic αλλά και Heavy Metal και για μένα προσωπικά σαν ακροατή με κέρδισε ο ήχος με το που το άκουσα. Cross My Heart and Hope to Die, το γρήγορο Brief is the Light, το ειρωνικό Excuse Me While I KillMyself και το The Luxury of a Grave είναι κομμάτια που ακόμα τα θυμάμαι με το που ξαναβλέπω το εξώφυλλο του δίσκου αυτού κι αυτό κάτι σημαντικό πάει να πει ότι άφησε.

English:

Dark, Mysterious Forest. 

After the big success of the amazing album *Crimson* (some may be sulking now, but that's okay), the follow-up for the five Finns came with this more "serious," let's say, album. In the sense that their music and lyrics are now even darker, more introspective, and convey more despair than before. I won't comment on the clever remarks that were made back then about Emo aesthetics. If you listen to Evanescence, you might find some similarities; however, Sentenced, with their cold white light, play melancholic, Gothic, and Heavy Metal, and for me personally, as a listener, their sound captivated me right away. "Cross My Heart and Hope to Die," the fast-paced "Brief is the Light," the ironic "Excuse Me While I Kill Myself," and "The Luxury of a Grave" are tracks that I still remember as soon as I see the cover of this album, and that says something significant about the impact it left.

Τάκης "Ε-Μortal One" Γιώτης!