OMEN, Battle Cry (1984)
Metal Blade Records
Κάποτε
είχα διαβάσει ότι οι Omen είναι οι ακατέργαστοι Maiden στο πεδίο της μάχης. Αν
και αυτή η δήλωση φαίνεται βαρύγδουπη, οι Αμερικάνοι στον πρώτο τους δίσκο
απέδειξαν ότι είναι πολύ περισσότερα από αυτό. Το σύνολο τους περιλαμβάνει
κλασσικά έπη όπως τα "Death Rider", "Dragon's Breath",
"The Axeman", "Last Rites", "Be My Wench" (ο
απόλυτος macho ύμνος - σε αυτήν την εποχή οι ψεύτο-λιμπεραλ ψόφιοι θα τους
κατηγορούσαν για τον τίτλο του), "Battle Cry", "Die By The
Blade", "Bring Out The Beast", "In The Arena". Ο
αψεγάδιαστος J.D. Kimball είχε μια φωνή που ακόμα και μετά τον θάνατό του
ακούγεται σαν να βγαίνει από τον τάφο. Κυριολεκτικά, αφού δεν ζει πλέον. Η
ρυθμική τους ενότητα είναι στιβαρή, ενώ ο κιθαρίστας Kenny Powell, μοναχικός
συνεχιστής των Omen μέχρι σήμερα, δεν είναι μόνο ένας εξαιρετικός τεχνίτης αλλά
και παθιασμένος με τα riffs του.
English Text:
Once I came across a statement claiming that Omen were
the unrefined Iron Maiden on the battlefield. While this assertion might seem
brash, the Americans proved with their debut album that they were much more
than mere imitators. Their catalog boasts classic anthems like "Death
Rider," "Dragon's Breath," "The Axeman," "Last
Rites," and "Be My Wench" (the quintessential macho anthem - a
title that pseudo-liberals of the era would undoubtedly criticize them for).
Tracks such as "Battle Cry," "Die By The Blade,"
"Bring Out The Beast," and "In The Arena" further solidify
their prowess. The late J.D. Kimball possessed a voice that, even posthumously,
resonates as though emanating from the depths of the grave. This is quite
literal, given his passing. Their rhythmic cohesion is unwavering, and
guitarist Kenny Powell, the sole torchbearer of Omen to this day, not only
exhibits exceptional craftsmanship but also exudes a fervent dedication to his
riffs.
Τάκης "Ε-Μortal One" Γιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου