HUNGRY DAZE - Back to my Future

HUNGRY DAZE - Back to my Future

Diamonds Prod

Facebook

Τελευταία στη σελίδα μας έχει την τιμητική της η Ιταλία. Ευτυχώς για ευχάριστους και δημιουργικούς λόγους. Εδώ θα ασχοληθούμε με τους εκ Τορίνο προερχόμενους HUNGRY DAZE και το ντεμπούτο τους με τίτλο «Back to my Future».

Θα χαρακτήριζα την επιλογή του τίτλου άκρως ενδιαφέρουσα αφού κατά κάποιο τρόπο χαρακτηρίζει την φιλοσοφία του συγκροτήματος. Οι HUNGRY DAZE που προφανώς πήραν το όνομά τους από το τραγούδι των DEEP PURPLE που υπάρχει στο δίσκο «Perfect Strangers» δημιουργούν μουσική που έχει τις επιρροές της στην παράδοση του 80’ς μελωδικού metal και hard rock ήχου προσαρμόζοντας τες όμως στις σύγχρονες απαιτήσεις του ήχου. Εξ ου και θεωρώ ότι ο τίτλος του δίσκου τους περιγράφει με εξαιρετικό τρόπο αυτό που θέλουν να επιτύχουν, δηλαδή να συστήσουν τον παραδοσιακό hard ‘n’ heavy ήχο των 80’ς στη σύγχρονη εποχή μας.

Στις 9 συνθέσεις του δίσκου, το συγκρότημα προσφέρει μια ποικιλία ακουσμάτων στον ακροατή με έμφαση στην μελωδία, χωρίς όμως να υστερούν σε ένταση και ενέργεια. Θα ακούσετε, δηλαδή, από κλασσικές metal συνθέσεις όπως για παράδειγμα το τραγούδι «Life on two Wheels», δυναμικές μπαλάντες όπως η σύνθεση «Now You Can Play» και φυσικά κάποιες με hard rock  και rock ‘n roll διάθεση όπως οι «Rock Paradise» και «Tonight is the Night» αντίστοιχα.

Για να σας δώσω μια συγκεκριμένη εικόνα του ήχου των HUNGRY DAZE, θα χρειαστεί να αναφερθώ σε συγκροτήματα και καλλιτέχνες όπως οι PRETTY MAIDS, AXXIS, DIO, WASP, GUNS ‘N’ ROSES και SAXON. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι το συγκρότημα επέλεξε να διασκευάσει στο παρόν δίσκο το τραγούδι «Motorcycle Man» των τελευταίων από το δίσκο «Wheels Of Steel».

Οι HUNGRY DAZE, λοιπόν, μας προσφέρουν μια όμορφη κυκλοφορία που καταφέρνει να φέρει στη σύγχρονη εποχή κάτι από τη νοσταλγία, τον ρομαντισμό και ίσως την αφέλεια – αισιοδοξία των 80’ς, χωρίς όμως να ακούγεται ποτέ παρωχημένη. Μια κυκλοφορία που μπορεί να μας φτιάξει την διάθεση και να μας κάνει λίγο περισσότερο αισιόδοξους στους δύσκολους καιρούς που ζούμε.

Νικόλαος Παραστατίδης