My rating: 2 of 5 stars
Το βιβλίο αυτό, κατ΄αρχήν, έχει πολύ ενδιαφέρουσα δομή. Αποτελείται από ένα ιστορικό μυθιστόρημα που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος αυτού, ένα διήγημα που θα έλεγα ότι θα μπορούσε χαρακτηριστεί ως μυστηρίου και μια συλλογή ποιημάτων. Όλα τα παραπάνω συνδέονται από μια κοινή ιδέα κι έχουν αναφορά στην ζωή του Βάλτερ που πραγματεύεται στο πρώτο μέρος του.
Το βιβλίο κυριαρχείται από μια έντονη φιλοσοφική διάθεση και συγκεκριμένα είναι επηρεασμένο από την νεοπλατωνική θεώρηση και δευτερευόντως από τη διδασκαλία του Αριστοτέλη. Οι συγκεκριμένες φιλοσοφικές σχολές επέδρασαν σημαντικά στο μεσαίωνα και ουσιαστικά στην θρησκεία. Ο Βάλτερ, λοιπόν, μέσα στο πλαίσιο αυτό και σε διάφορα στάδια της ζωής του θα προσπαθήσει να ζήσει με τη δική του ιδεολογία και ηθική για να διαπιστώσει ότι ο κόσμος των ιδεών της πλατωνικής φιλοσοφίας δεν μπορεί να συμβαδίσει με την πραγματικότητα όπου πολλές φορές οι άνθρωποι ενεργούν με κίνητρα όπως το προσωπικό συμφέρον ή την επιβίωση. Επίσης σε όλο το βιβλίο προβάλει έντονο και το ερώτημα του κατά πόσο ένας άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέξει το πεπρωμένο του, καθώς κι αν η ιστορία επαναλαμβάνεται ή κάνει κύκλους διαρκώς.
Πρόκειται για καλογραμμένο βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα ως επί το πλείστον, αν και πιστεύω ότι υπάρχουν στιγμές που πλατειάζει και επαναλαμβάνεται. Επίσης είναι ένα βιβλίο που δεν μπορείς να κατατάξεις εύκολα μιας και έχει στοιχεία ιστορικού μυθιστορήματος, αστυνομικού θρίλερ, φιλοσοφίας και μεταφυσικής. Θα το χαρακτήριζα ότι κινείται κάπου μεταξύ Ουμπέρτο Έκο και Νταν Μπράουν. Το πρόβλημά του είναι ότι ο συγγραφέας θέλει να αναφερθεί σε πολλά πράγματα με το μυθιστόρημά του με αποτέλεσμα πολλές φορές να προκαλεί σύγχυση στον αναγνώστη και να μην οδηγεί την ιστορία του σε κάποια ξεκάθαρη κατάληξη.
Τέλος, η αναφορά στους Έλληνες στο σημείο όπου αναφέρεται στην Κωνσταντινούπολη, ίσως ξενίσει όσους μελετούν την ιστορία. Δεν ξέρω αν πρόκειται περί "ατοπήματος" του μεταφραστή ή έτσι το αναγράφει κι ο συγγραφέας. Στην δεύτερη περίπτωση είναι ακριβής η αναφορά γιατί την εποχή εκείνη οι Φράγκοι θέλοντας να εμφανιστούν ως οι πραγματικοί κληρονόμοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, προσπάθησαν να παρουσιάσουν και να καλλιεργήσουν στους πολίτες της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας την αντίληψη ότι είναι Έλληνες. Μια ιδιότητα, που εκείνη την εποχή θεωρούνταν κολάσιμη από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία("οι αξιωθέντες του αγίου βαπτίσματος και πάλιν ελληνίζοντες εσχάτη τιμωρία υπόκεινται" ΕΞΑΒΙΒΛΟΣ, ΑΡΜΕΝΟΠΟΥΛΟΥ, ΤΙΤΛΟΣ ΙΑ΄").
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου