REVIEW: RIOT, Inishmore (1997)

 

RIOT, Inishmore (1997)

Metal Blade Records

Δισκογραφική αποκάλυψη.

Έχοντας μπει ξανά σε δημιουργικό οίστρο από το 1993, οι αναμενόμενοι Riot της δεκαετίας του '90, ήταν ένα απ' τα πιο τίμια και σταθερά σε απόδοση και συνθετική δεινότητα συγκροτήματα της εποχής. Αυτό εδώ είναι το πιο αγαπημένο μου άλμπουμ τους, μετά το Fire Down Under και έπεται τρίτο το Thundersteel. Ο ύμνος Angel Eyes και φυσικά το σχετικό video clip απ' το CD αυτό, μου τους έμαθε περί το 1998, έχοντας μόνο άκουσμα τότε το Thundersteel CD από τον φίλο και συμπαίχτη μουσικά Γιάννη Κ.  Αν και προϊδεάζει πως είναι ένα concept σχετικά με ιστορία της ιρλανδικής κοινότητας στην Αμερική (ο τίτλος είναι κομμάτι του τελευταίου κομματιού - σουίτα Irish Trilogy), δεν είναι έτσι. Ή τουλάχιστον δεν είναι θεματικό ,  εφόσον τα κομμάτια δεν διηγούνται μια ιστορία με αρχή, μέση κι τέλος. Απλά έχουν κάποιες αόριστες να αναφορές δύο τρία απ' αυτά. Ο ηγέτης τους και  βιρτουόζος Mark Reale (RIP) έγραψε riff τόσο χαρακτηριστικά αλλά και μοντέρνα κάτι που ακούγεται  στον δίσκο αυτόν όπου η όρεξη για καλοπαιγμένο Heavy / Power Metal μας άφησε υλικό σαν τα Cry For The Dying, Gypsy, Kings Are Falling, Liberty.

English Text:

Discographic Revelation

Since rekindling their creative spark in 1993, Riot, one of the most honest and consistently high-performing bands of the '90s, stood out for their compositional prowess. This album is my favorite of theirs, following "Fire Down Under," with "Thundersteel" coming in third. The anthem "Angel Eyes," along with its corresponding music video from this album, introduced me to the band around 1998. At that time, I had only heard the "Thundersteel" CD, thanks to my friend and musical bandmate, Yiannis K.

While the title may suggest a concept album about the history of the Irish community in America (the title is part of the final track, "Irish Trilogy Suite"), it isn’t actually a concept album. At least, it’s not a thematic one, as the tracks don’t tell a story with a beginning, middle, and end. There are only some vague references in two or three of the songs. Their leader and virtuoso Mark Reale (RIP) crafted riffs that were both distinctive and modern, as heard on this album, where the passion for well-played Heavy/Power Metal gave us gems like "Cry For The Dying," "Gypsy," "Kings Are Falling," and "Liberty."

Τάκης "Ε-Μortal One" Γιώτης