ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ TEN - Isla De Muerta

 TEN - Isla De Muerta

Rocktopia Records

http://www.tenofficial.com/

Oι TEN λοιπόν, αγαπημένη μπάντα . Μπορώ να πω τους είχα ξεχάσει αν και κινούνται έντονα δισκογραφικά την τελευταία δεκαετία . Για όποιον δεν τους ξέρει είναι Βρετανοί παλιοροκάδες με έντονο το μελωδικό ύφος και αρκετά εναλλακτικοί! Σε όσους θέλουν έντονο ροκ - κοπάνιμα όχι δεν είναι για εσάς.

Σε αυτόν τον δίσκο παρουσιάζουν ενδιαφέρον σημεία και είναι σίγουρα δουλεμένο το αποτέλεσμα. Δεν πολυλογώ, το "Isla De Muerta "ξεκινά με βρετανικά ρίφ, που συνδυάζουν έπικ στοιχεία και μελωδικό ρόκ.

Δεν μπορώ να πω ότι πρώτη φορά ακούω τέτοια μουσική, σίγουρα αρκετά από αυτά έχουν ξαναπαιχτεί, αλλά η όψη που δείχνει η μπάντα σε κάνει να τα ξανακούσεις. Δεν ξέρω μου θύμισε το όλο άλμπουμ σαν να βλέπω ταινία, παίζουν οι τύποι με το συναίσθημα σου, και οι στίχοι τους εμπλέκουν πέρα από τα άλλα και προσωπικές καταστάσεις.

Εντύπωση μου έκανε το πόσο καλοπαιγμένος είναι το κάθε όργανο, και αν και ξέρεις ροκ είναι, πόσο δύσκολα να είναι τα ρίφ , υπάρχουν σημεία ενδιαφέρον και για τους μουσικούς που ίσως το ακούσουν. Στα θετικά θα βάλω επίσης την ποικιλία. Δεν υπάρχει όργανο που δεν θα σολάρει ή που θα πεις γιατί δεν το άκουσα. Το ίδιο ισχύει και για τα ίδια τα κομμάτια ως προς το σύνολο τους, έχουν και μπαλάντες, έχουν και πιο ρόκ και πιο μπιτάκια ,αν μπορώ να το αποκαλέσω έτσι. Και αφού μιλάω για ποικιλία εδώ είναι που παίρνει μέρος αυτό το έπος "The Valley of the kings". Με πήγε μέσα στο παλάτι του Βασιλιά  εκεί κάπου στην Αίγυπτο! Σαν να άκουγες άλλη μπάντα, αν και το ρεφρέν είναι καθαρό έπικ με λίγα Eurovision εφέ αλλά στον πούτσο τους, αυτοί είναι και δεν κρύβονται οι τύποι !

Γενικά προς το τέλος αγρίεψε ο δίσκος αλλά είπαμε δεν αλλάζουν όλα !

Μου άρεσε, αυτό μου βγαίνει στο φινάλε. Οι κιθάρες ήταν άψογες και οι ιδέες επίσης. Λίγα τα αρνητικά , γιατί δεν έκαναν ένα δίσκο που απλά θα έβγαζε λεφτά. Ναι εντάξει η μουσική τους προσέγγιση απευθύνεται σε μη-μουσικούς και είναι εύκολο να την ακούσεις αλλά δεν αναιρεί ότι έχουν μόνο καλά τραγούδια . Ότι δεν πρωτοτύπησαν είναι ένα ακόμα αρνητικό αλλά ο αντίλογος υπάρχει γιατί κάποια καθαριστικά σημεία μιλάνε !

Σε όσους αρέσει η προσέγγιση της μπάντας, σας το προτείνω , θα βρείτε σίγουρα κομμάτι που θα το κάνετε repeat.

Thanasis Karadimos

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ACHELOUS - The Cold Winds Of Olympus EP

ACHELOUS - The Cold Winds Of Olympus

Independent

https://www.facebook.com/pages/Achelous/226987220830466?sk=timeline

Οι Achelous λοιπόν, με τέτοιο όνομα και τέτοιο τίτλο για cd ξέρεις τι να περιμένεις. Epic - heavy metal θα χαρακτήριζα τον δίσκο. Η αλήθεια είναι ότι δεν τους είχα ακουστά και όταν ακούς epic ξέρεις ότι το συναίσθημα πρέπει να ξεχειλίζει για να κάνεις τον άλλον οπαδό σου. Εδώ λοιπόν τα παιδιά έχουν κάνει μια σπουδαία προσπάθεια, με πολύ καλή παραγωγή, και η απόδοση τους θα την έλεγα άξια!

Πολλά τα θετικά αρκετά και τα αρνητικά τα οποία θα θίξω με καλοπροαίρετο τρόπο ώστε να βελτιωθούν! Πάμε από την αρχή το EP ξεκινά με το πιο δυνατό τους κομμάτι κατά την γνώμη μου που είναι και το ομότιτλο. Ωραίες κιθάρες, καλοπαιγμένες, με πάθος και απλότητα! Αυτό είναι που μου άρεσε σε αυτήν την μπάντα η απλότητα που έχουνε, απλά riff , απλά σόλο και πάμε πίσω δεκαετίες. Νοσταλγείς σίγουρα και στο δεύτερο κομμάτι τους  " Guardians Of The Light ", το οποίο θα έλεγα είναι σαν να συνεχίζει το πρώτο κομμάτι. Αυτό σε κάνει να θυμηθείς εποχές που είσαι στα μπάρ και στα live και τραγουδάς τα αγαπημένα σου κομμάτια, αυτό είναι που κάνει το EP πετυχημένο . Σίγουρα κάτι τελείως σύγχρονο μαζί με το epic δεν κολλάει άρα έχουν καλή κατεύθυνση , παλαιά κατεύθυνση! Στο τρίτο κομμάτι η αλήθεια είναι ότι αλλάζει το πράγμα, άλλα ριφφάκια , τα δέκαταέκτα και οι μπουκοτές δίνουν ταχύτητα και πλέον δείχνουν δείγματα αλλαγής. Γενικά ίσως η παραγωγή ήταν αυτή που έκανε τα κομμάτια να δένουν τόσο.

Και το τέλος του Ep φτάνει με ένα ακόμα τραγούδι με παρόμοιο ύφος με τα πρώτα. Λοιπόν δεν είναι απόλυτα κακό οτι τα κομμάτια έμοιαζαν σχετικά, ίσα ίσα το κάνουν καλά αυτό που κάνουν, αλλά σε ολόκληρο cd θα κούραζε. Το παράπονο μου είναι για το μπάσο και τα τύμπανα, ως προς τον ρόλο τους. Είναι τόσο συνοδευτικά που θα ήθελες να ακούσεις ένα έντονο πρίμο σόλο στο μπάσο, ή ένα περίεργο μέτρο-ρυθμό στα τύμπανα . Ας πάμε λοιπόν στα αρνητικά για εμένα . Ωραία φωνή αλλά η προφορά θα έλεγα ήταν κάπως βαριά, δεν ξέρω ίσως είμαι λάθος αλλά με χάλασε. Η απλότητα θα έλεγα είναι ένα ακόμα μείων. Βασικά αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι . Το πείραμα τους πέτυχε σίγουρα αλλά πολύ πιθανόν το EP να ήταν πιο καλό αν είχε εμπλουτιστεί με πολλές κιθάρες ακόμα και πιο εγωκεντρικούς οργανοπαίχτες. Το άκουσα πολλές φορές και θα έλεγα με κέρδισε, με κάνει να περιμένω να δω τι μπορούν να κάνουν ακόμα, γιατί σίγουρα έχουν δυνατότητες . Το προτείνω να το ακούσετε όσοι θέλετε να νοσταλγήσετε εποχές που έχουν περάσει, και χαίρομαι που υπάρχουν μάγκες που παίζουν τέτοια μουσική ακόμα !

Thanasis Karadimos

DESERT – Never Regret review

 DESERT – Never Regret

Raven Music

http://www.desertband.com/

As a wise ancient Greek ancestor said and I can agree with that: you can find quantity only in quality. Now, you may ask, how this fits to this review. Well, let me explain it to you and see if we agree. DESERT come from the country of Israel which is a country that might not have a huge metal scene, but you have to admit they have some high quality metal bands almost in every genre. DESERT now is the first power metal band from that country that I have the chance to present to you and for the first time I had the chance to listen to them when they had released their debut album entitled “Star of Delusive Hopes” through the Greek metal label Sleaszy Rider Records.

THE COVER: On the cover you can see a hooded man dressed in black who holds in his right hand a burning scale and on his left a papyrus on which is written the title of the album. On the background you can see flames on the center, a castle and a modern city destroyed. The cover is open for interpretation, but I think it has messages for the justice in our world and the self destruction of humanity through wars. I like the cover because it doesn’t look digital and that is very rare in our days.

MUSICAL STYLE: As I have mentioned above DESERT is the first power metal band from Israel and in their sophomore album prove themselves as a band that represents its country perfectly in this specific sound. They are influenced by the European power metal sound, but they also use oriental melodies and scales that prove their place of origin. I don’t know if someone can say that their sound is original, but in my opinion it is unique and has personality.

COMPOSITIONS: The new work of DESERT includes 11 compositions and they move somewhere between the European power metal sound and traditional heavy metal. The element that characterizes them is also the use of oriental melodies and the use of violin in the song “Flying Dutchman”. The 11 songs that are included here offer a variety of melodies, musical structures and above all emotions on which the epic dark feeling dominates. I can’t say that they reminded me of something in specific, but you can say that they move on musical paths similar to bands like BLIND GUARDIAN, SABATON and ELVENKING. Also the song “1812” is very good and becomes even better with the participation of Ralf Scheepers (PRIMAL FEAR).

CONCLUSION: So, here I can say that DESERT prove that quantity is always in quality, because they might be the only power metal band from Israel that I know, but these guys in their sophomore album have proven that they have the talent and the ability to craft power metal compositions that have character and are highly enjoyable. It is an album where DESERT have put a lot of effort (4 years have passed between this release and their debut album) and they can feel justified for their creation which is by far better than their debut album. I think that the fans of power metal have to put this album in their priority list.

Nick “Verkaim” Parastatidis

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ EXUMER - Fire & Damnation

EXUMER - Fire & Damnation

Metal Blade Records

https://www.facebook.com/exumerofficial

Οι Exumer  είναι μια από τις θρυλικές μπάντες που κάθε underground μεταλλάς την έχει έστω ακουστά... Ο λόγος ένα cd το οποίο πλέον δύσκολα ακούγεται , κυρίως λόγω παραγωγής... Πολλά έχουν αλλάξει απο τότε αλλά οι Γερμανοί έπειτα απο δεκαετίες επιστρέφουν με έναν δίσκο που σίγουρα δείχνει οτι η σκουριά δεν τους πιάνει! Το ομότιτλο "Fire & Damnation" που ξεκινά τον δίσκο σε κάνει να θέλεις και εσύ να τραγουδήσεις το ρεφρέν και να αρχίσεις να ξανανοστεύεις ότι μπάντες με ύπαρξη 30 χρόνια και, μπορούν ακόμα να προσφέρουν! Ο δίσκος γενικά είναι αυτό που λέμε thrash στα μούτρα, και όχι μόνο, με το χάρισμα οτι δεν είναι ακραίος και ακούγεται μονοκοπανιά! Οι κιθάρες είναι δυνατά και καλοπαιγμένες, riff που ξεφεύγουν από τα δεκαταέκτα σε tempo 180 plus, και το μια μια που λεμε.,. Τύμπανα πεντακάθαρα και μια πώρωση ξεχειλίζει πίσω από τα μελωδικά σημεία που εκπλήσσουν! Η αλήθεια όταν το άκουσα μια δυο φορές δεν άντεχα τα φωνητικά, σύντομα καταλαβαίνεις όμως ότι αυτός ο κακόφωνος φωνακλάς που ας λέμε την αλήθεια ακούγεται σαν γριά με ορμόνες, δίνει πράγματα σε αυτό που κάνει, δίνει πώρωση βασικό στοιχείο για το είδος. Θα έλεγα οι Exumer εδώ θυμίζουν αρκετά τους καλούς Slayer, και κάποιοι ανατολίτικοι ρυθμοί γεμίζουν το όλο θέμα! Ζωντανή αίσθηση, παραγωγή που ακολουθεί την εποχή στην οποία ζούμε, και αληθινό παίξιμο δίχως τεχνικά σημεία στα οποία ίσως να μην μπορούσαν να αντεπεξέλθουν είναι κάποια συν ακόμα. Έχοντας ακούσει το Waking the Fire [Demo 2009] από τους Exumer  νόμιζα ότι θα δοκίμαζαν κάτι πιο ακραίο και τεχνικό αλλά προς τιμή τους δεν παρασύρθηκαν ούτε από την εποχή γκρούβας στην οποία ζούμε, ούτε από τους ακραίους ρυθμούς που κάποιοι δίνουν και κάποιοι άλλοι προσπαθούν μάταια να ακολουθήσουν!

Προσπάθησα να βρω αρνητικά αλλά δυσκολεύομαι, σίγουρα κάποια riff είναι ξαναπαιγμένα, αλλά ποιον νοιάζει! Ίσως το μόνο αρνητικό θα έλεγα είναι ότι τα τύμπανα δεν πειραματίστηκαν καθόλου, ωστόσο ότι παίζει ο drummer είναι παιγμενο άψογα, ταιριάζει απόλυτα, αλλά λείπει το κάτι παράπονο! Το ίδιο ισχύει και με τον μπασίστα  ο οποίος είναι πολύ χαμηλά αλλά δεν σε αφήνει το σύνολο να νοιαστείς για τέτοιες λεπτομέρειες! Ακόμα και το εξώφυλλο είναι δυνατό , με την μασκότ τους να είναι το σημάδι της επιστροφής της μπάντας! Στην μέση περίπου συναντάμε και τον Paul Arakari να δίνει την δική του αντίληψη στα φωνητικά, με την κατάσταση να γίνεται 80s thrash. Κομμάτι που ξεχώρισα ειναι το The Weakest Limb, 03λεπτά 52 δεύτερα  με ότι θέλει να ακούσει ένας οπαδός της μπάντας! Η επιστροφή των Exumer κατά την γνώμη μου στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία ! Τον προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους οπαδούς του είδους!

Thanasis Karadimos

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ SANCTUARY - The Year The Sun Died

 

SANCTUARY - The Year The Sun Died

Century Media Records

http://www.enterthesanctuary.com/

Άλλη μία μπάντα που δείχνει ότι είναι αστείρευτη πηγή έμπνευσης ! Οι Sanctuary με το The Year the sun died , δείχνουν τι αξίζουν ! Σχεδόν 30 χρόνια μετά την δημιουργία τους, αυτό που λέμε η μέρα μετά..

Πρώτο κομμάτι "Arise and Purify" ίσως και το καλύτερο του δίσκου, δυνατό , άγριο όσο χρειάζεται και με τον Warrel Dane να κυριαρχεί φωνητικά και να σε κρατάει με την ξεχωριστή φωνή του! Ο δίσκος συνεχίζεται με μια ατμόσφαιρα ανατολής - διαστήματος .Δεν ξέρω πως αλλά ο συνδυασμός τους είναι αλλόκοτα ωραίος! Οι κιθάρες εκεί που λυσοκοπανάνε, με ένα αφάνταστο δυνατό-ζωντανό παίξιμο, με βιμπράτο που θα ζήλευαν πολλοί ,σε ξαφνιάζουν με αργά χαλαρωτικά σημεία που προσφέρουν την ατμόσφαιρα και τα τύμπανα γνωρίζουν σε ποιά σημεία θα βαρέσουν και σε ποιά όχι! Αξιοσημείωτη και η παραγωγή, σαν σύνολο αλλά και σε εξειδικευμένα σημεία όπως τα φωνητικά, τα τύμπανα και τα εφέ που χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό.

Εκεί λοιπόν που έχουν περάσει τα δύο πρώτα τραγούδια και είσαι ικανοποιημένος, τότε σκάει το Exitium, ίσως για εμένα το καλύτερο ριφ που έχουν γράψει, απλό, με συναίσθημα και μια ενέργεια που βγάζει και σε κάνει να αισθάνεσαι οτι είσαι σε άλλον κόσμο! Εκεί είναι που σε δύο σημεία τα φωνητικά αγριεύουν και πειραματίζεται ο "τενόρος" με εφέ και τις δυνατότητες του! Απλά το highlght του δίσκου! Μιλώντας για τα φωνητικά θα προσθέσω οτι σοφά ο Warrel Dane έχει τραγουδήσει πάνω απο την φωνή του για να γεμίσει και άλλο και να δώσει οτι δίνει! Οι απαγγελίες του είναι καθηλωτικές και ας μην αδικούμε τα άλλα μέλοι της μπάντας, αν δεν έγραφαν αυτήν την μουσικάρα τίποτα δεν θα υπήρχε. Τι να πούμε για τα στακάτα ρίφ, για το μπάσο που συνοδεύει όπου πρέπει και τονίζει αλλού, όλα είναι δεμένα άψογα σε μι παραγωγή που κρύβει τις οποιεσδήποτε ατέλειες!

Στα συν θα βάλω την απόδοση, δεν θα έλεγα ότι έβγαζε την ζωντάνια ενός live, δεν ήθελαν σίγουρα κάτι τέτοιο, αλλά εκτέλεσαν όσο καλύτερα μπορούσε να εκτελεστεί ένα σωρό σύγχρονα κομμάτια! Στα αρνητικά θα βάλω ..μμμ πολύ Νevermore ρε παιδί μου... Μετά την πρώτη ακρόαση δεν κατάλαβα τι άκουσα, ήταν ένας δίσκος χωρίς κακό κομμάτι ή χωρίς ξέσπασμα . Σίγουρα ήταν ένας ξεχωριστός δίσκος με την σφραγίδα Sanctuary . Εγώ δεν είμαι φαν του είδους, θα έλεγα όλα αυτά τα θεωρώ βαρετά και πιασάρικα, εδώ δεν θα μπορούσα να πέσω πιο πολύ έξω! Θα τον χαρακτήριζα ένα ταξίδι, ή μάλλον "μια ταινία στο διάστημα"! Ακούστε τον όλο!

Thanasis Karadimos