BLACK SABBATH, Live Evil (1982)
Warner
Bros. Records
Ο
καλύτερος τρόπος να αποδοθεί ζωντανά μια ολόκληρη εποχή.
Κι
αυτή εποχή έληξε άδοξα με το συγκεκριμένο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ. Απ' το
εκπληκτικό εξωφύλλο με τα κλασσικά τραγούδια τους να έχουν μεταμορφωθεί σε
πραγματικά όντα, στο πρώτο επίσημο live (το Live At Last του 1980 δεν θεωρείται
από το συγκρότημα επίσημη κυκλοφορία, το έβγαλε ο πρώην παραγωγός τους μέσω
Warner) οι τέσσερις συντελεστές Iommi, Butler, Dio, Appice και ο κος Nichols
κρυμμένος πίσω απ' τη σκηνή στα πλήκτρα, σε ένα απάνθισμα από το 1970 ως το
1981 των κλασσικών πρωτοπόρων της heavy rock και φυσικά με κάποιες ελλείψεις. Ο
Dio δεν είναι Ozzy. Βασικά δεν γίνεται ο Ozzy να γίνει Dio! Μιλάμε για δύο
εντελώς διαφορετικούς ερμηνευτές. Όπως και να το δεις το ομονυμο Black Sabbath
από το πρώτο τους άλμπουμ είναι η πιο μαύρη, doom, σκοτεινή εκτέλεση του
κομματιού ever στο cd αυτό. Το N.I.B. πάλι απ' το πρώτο άλμπουμ από την άλλη,
το αποδίδει πολύ κοφτά ο Dio παρομοίως και τα
War Pigs, Children of The Grave. Τώρα αν περιμένετε αξιοκρατικά να γράψω
για τα υπόλοιπα κόμματα απ' το Heaven And Hell ή το Mob Rules, άδικος κόπος,
δεν περιγράφω άλλο...
English
Text:
The most evocative way to resurrect an entire era.
Unfortunately, this era met an inglorious demise with
the release of this vividly captured live album. From the striking album cover
that transforms their classic tunes into tangible entities to the inaugural
official live performance (it's worth noting that the 1980 "Live At
Last" isn't officially recognized by the band; it was independently
released by their former producer through Warner), the quartet of
maestros—namely Iommi, Butler, Dio, Appice—alongside the discreet Mr. Nichols
orchestrating from the shadows on the keyboards, embark on a sonic odyssey
spanning from 1970 to 1981, encapsulating the essence of the classical
trailblazers in heavy rock. Naturally, there are a few notable omissions.
Dio is not Ozzy. To state the obvious, Ozzy cannot
morph into Dio! We're dealing with two vocalists who are worlds apart.
Regardless of perspective, the eponymous track "Black Sabbath," from
their debut album, stands out as the darkest, most doom-laden, and sinister
rendition of the piece ever etched onto this CD. On the flip side, Dio carves
out a sharply defined rendition of "N.I.B.," also from the debut
album, along with masterful executions of "War Pigs" and
"Children of The Grave."
If you're anticipating a discerning analysis of the
remaining compositions from "Heaven And Hell" or "Mob
Rules," I must refrain. Delving further would be an exercise in futility;
there's no need to elaborate any further.
Τάκης "Ε-Μortal One" Γιώτης