REVIEW: ROTTING CHRIST, A Dead Poem

 

ROTTING CHRIST, A Dead Poem (1997)

Century Media Records

Σημείο καμπής

Στο χρονικό αυτό σημείο, τότε που το τέταρτο πλήρες άλμπουμ των Ελλήνων πρωτοπόρων στον ακραίο Metal ήχο κυκλοφόρησε, τα πράγματα ήταν λίγο πιο πολύπλοκα απ' ό,τι θυμόμαστε. Μετά το ώριμο Black Metal, με αρκετά μελωδικά Gothic ψήγματα που είχε το εξαιρετικό Triarchy of the Lost Lovers, η σύνθεση του σχήματος άλλαξε σε πενταμελή, με προσθήκη ενός ακόμη κιθαρίστα, του Κώστα Βασιλακόπουλου, σε παρέα με τον Σάκη Τόλη, ο οποίος, ως γνωστόν, είναι ο τραγουδιστής. Ο αρχικός μπασίστας και στιχουργός, Δημήτρης "Mutilator" Πατσούρης, αποχώρησε, έχοντας όμως γράψει μεγάλο μέρος του δίσκου, και αντικαταστάθηκε από τον Ανδρέα Λάγιο. Ο αδερφός του Σάκη, Θέμης, πάντα στα τύμπανα, και ο Γιώργος Τόλιας στα πλήκτρα. Η κατεύθυνση αλλάζει επίσης σε πιο εξορθολογισμένο Dark Gothic/Heavy Metal, με τους παλιότερους οπαδούς να ουρλιάζουν για ξεπούλημα χάριν της Century Media και των πωλήσεων στην Ευρώπη! Θυμάμαι τα καντήλια που ακούγονταν τότε ακόμα και για την αλλαγή από το κλασικό Black Metal λογότυπό τους στα τρία πρώτα άλμπουμ, με αυτή τη goth γραμματοσειρά που κοσμεί το πανέμορφο, κατά τ’ άλλα, εξώφυλλο. Μουσικά, όπως προείπαμε, τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ. Φήμες λένε ότι, πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ, η εταιρεία πίεζε, πέραν αυτής της αλλαγής, και για αλλαγή ονόματος του συγκροτήματος! Κάτι που απέρριψαν τα αδέρφια Τόλη, ασυζητητί. Ο δίσκος απ' εκεί και πέρα πλέον... θεωρείται κλασικό έργο τους! Ναι, τόσο πολύ αμβλύθηκαν οι αρχικές γνώμες και "κατάρες" από το σκληροπυρηνικό κοινό. Και πώς να είναι αλλιώς, αφού στα δέκα κομμάτια του, τα οχτώ λογίζονται πάνω του ως κλασικά: A Sorrowful Farewell, Among Two Storms, A Dead Poem, Full Colour is the Night, As Of By Magic, Semigod, Ten Miles High, Ira Incencus — παραμένουν, νομίζω, τα πιο δημοφιλή ενός δίσκου που δίχασε όσο κανένας άλλος από ελληνικό συγκρότημα

English:

A Turning Point

At that pivotal moment, when the Greek pioneers of extreme Metal released their fourth full-length album, things were a bit more complicated than we remember. After the mature Black Metal, with quite melodic Gothic elements featured on the exceptional “Triarchy of the Lost Lovers”, the band’s lineup changed to a five-member formation, adding an extra guitarist, Kostas Vasilakopoulos, alongside Sakis Tolis, who, as is well known, is the vocalist. The original bassist and lyricist, Dimitris "Mutilator" Patsouris, left the band, having written a large portion of the album, and was replaced by Andreas Lagios. Sakis’s brother, Themis, always on drums, and Giorgos Tolia on keyboards. The musical direction also shifted towards a more streamlined Dark Gothic/Heavy Metal style, with long-time fans shouting out accusations of selling out for the sake of Century Media and European sales! I remember the curses that were heard back then, even over the change from their classic Black Metal logo on the first three albums—featuring that gothic font that adorns the otherwise beautiful cover. Musically, as I mentioned earlier, things had changed quite a lot. Rumors say that before the album’s release, the label was pressuring the band not only to change their style but also to change their name. This was firmly rejected by the Tolis brothers. From then on, the album is considered a classic work of theirs. Yes, the initial opinions and "curses" from the hardcore fans mellowed so much. And how could it be otherwise, when eight of its ten tracks are regarded as classics: “A Sorrowful Farewell”, “Among Two Storms”, “A Dead Poem”, “Full Colour Is the Night”, “As of By Magic”, “Semigod”, “Ten Miles High”, “Ira Incencus” — these, I believe, remain the most popular songs from an album that split opinions more than any other from a Greek band.

Τάκης "Ε-Μortal One" Γιώτης!