REVIEW: STRYPER, To Hell With The Devil

 

STRYPER, To Hell With The Devil (1986)

Enigma

Τώρα κάποιοι εκεί έξω θα γελάνε. 

Λοιπόν, το τί λάσπη έχουν φάει αυτοί οι τέσσερις μουσικοί από σχετικούς και άσχετους δε περιγράφεται. Σε μια εποχή που το Glam Rock είχε μεταλλαχθεί σε "Hair Metal" τσίρκο στην Αμερική των μέσων της δεκαετίας του '80, αυτό το συγκρότημα συνέπλευσε τη μουσική μόδα, υπερτονίζοντας τα... χριστιανικά του ιδεώδη, δημιουργώντας σχολή που μελλοντικά θα την αποκαλούμε White Metal. 

Τώρα, αν δεις τις φωτογραφίες τους από την εποχή, ντυμένοι στα κιτρινόμαυρα σπαντεξ κολάν και με ένα δοχείο λακ στο μαλλί ο καθένας, άνετα τους κατέτασες στο Hair/Glam πανηγύρι. Αμ δε!.. Αμερικανικό Heavy Metal, μη πω και U.S. Power Metal σημεία, αναμεμειγμένα με καμιά μπαλάντα που και που παίζει στα ραδιόφωνα. Άριστη τεχνική μουσική κατάρτιση, στίχοι που εκνευρίζουν τον μέσο ροκά διαχρονικά με τη ζήλικη εκδήλωση λατρείας στον Ιησού στα περισσότερα κομμάτια, όχι μόνο αυτού του δίσκου που σχολιάζουμε, αλλά και των αδερφιών Michael Sweet, Robert Sweet στη φωνή, ρυθμική κιθάρα και ντραμς αντίστοιχα, Oz Fox στην κιθάρα και Timothy Gains στο μπάσο. 

Ο Power Metal ύμνος "The Way" είναι η αιτία που πήρα αυτό το CD (με το εντελώς απλοϊκό εξώφυλλο — σε βινύλιο είχε πολύ πιο καλό εικαστικό εξώφυλλο). Το ομώνυμο του δίσκου κομμάτι είναι ένας ακόμη κράχτης γι’ αυτό το άλμπουμ. Το "Sing-Along Song" εμένα μου θυμίζει Judas Priest, χωρίς να μπορώ να πω πιο κομμάτι ακριβώς. 

"Holding On", "Rockin' The World", "Calling on You", "Free", "More Than a Man" το κάνουν, και αυτά, ως συνολική εικόνα, έναν άτυπο "Best of" τύπου δίσκο. Η συνέχεια όμως τους πάει και ηχητικά ακόμη πιο κοντά στο Glam, ενάμιση χρόνο μετά, με το "In God We Trust", το πρώτο άλμπουμ που δίχασε άγρια τους πιστούς τους.

English:

Now, some people out there might be laughing. 

Well, the amount of slander that these four musicians have endured from both fans and critics alike is beyond description. In an era when Glam Rock had transformed into a "Hair Metal" circus in mid-'80s America, this band rode the wave of the fashion, emphasizing their... Christian ideals, creating a style that we would later call White Metal. 

If you look at their photos from that time—dressed in yellow and black Spandex leggings with a can of hairspray in each person's hair—you could easily classify them as part of a Hair/Glam circus. But no! American Heavy Metal, or even U.S. Power Metal elements, mixed with occasional ballads that play on the radio now and then. They possessed excellent musical technical skill, with lyrics that have historically annoyed the average rock fan—full of zealous displays of devotion to Jesus in most of their songs, not only on this album we're reviewing but also involving the brothers Michael Sweet and Robert Sweet on vocals, rhythm guitar, and drums, respectively, Oz Fox on guitar, and Timothy Gains on bass. 

The Power Metal anthem "The Way" is the reason I bought this CD (with its very simple cover—on vinyl, the artwork was much better). The title track is another highlight of this album. "Sing-Along Song" reminds me of Judas Priest, though I can't specify exactly which song. 

"Holdin' On," "Rockin' the World," "Calling on You," "Free," and "More Than a Man" also contribute to the overall feel, making this an unofficial "Best Of" style record. However, their sound evolved further, and about a year and a half later, with "In God We Trust," their first album that divided their fans fiercely, they moved even closer to Glam.

Τάκης "Ε-Μortal One" Γιώτης!