REVIEW: THERION, Deggial

 

THERION, Deggial (2000)

Nuclear Blast Records

Σε απόλυτα συμφωνικό δρόμο πλέον.

Πάντα στο λεπτό όριο συμφωνικής Metal  αλλά και όπερας, οι Σουηδοί προσπαθούν φιλότιμα να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και το αριστούργημα  άλμπουμ τους το Vovin του 1998. Έχοντας ήδη πίσω τους αυτό και πιο πριν το επίσης στιβαρό Theli (1996) σαν πεπατημένη συνεχίζουν μουσικά σε αυτή τη λογική που πλέον θα είναι και η πεμπτουσία της καριέρας του σχήματος, που θυμίζω ότι ανήκαν κάποτε στη σουηδική Death Metal σχολή των αρχών της δεκαετίας του '90. Ως εδώ, δέκα χρόνια στη δισκογραφία τους, έχουν διαβεί άπειρα χιλιόμετρα και οι επιρροές τους απ'το κλασικό rock & metal των 79s/80s έχουν κι αυτές ανακατευτεί στο αποτέλεσμα. Ο πολυμήχανος νους του βασικού συντελεστή του σχήματος Christopher Johnson έχει ακόμα πολλά να μας δείξει. Θυμάμαι πολύ καλά την αρχική έκδοση του CD αυτού σε Digipack που εξωτερικά ήταν επενδυμένο με μαύρο βελούδο, μου είχε φανεί πολύ παράξενο για κυκλοφορία απ' τη Nuclear Blast! Δεν ξέρω αν τα καταφέρνουν 100% εδώ στον δίσκο που τότε θεωρούνταν το πιο αδύναμο απ' τα δύο προηγούμενα αδέρφια του εξαιτίας μάλλον τον περισσότερων ακουστικών σημείων αλλά και τις πιο χορωδιακής/πολυφωνικής μορφής των φωνητικών, πάντως τα Seven Secrets of The Sphinx, Enter Vril-Ya, Ship of Luna, Flesh of the Gods (με τη φωνή του Hansi Kursh των Blind Guardian)  και το ομώνυμο Deggial είναι αγαπημένα κομμάτια κι όχι μόνο για μένα αλλά για πολύ κόσμο εκεί έξω

English:

In an utterly symphonic direction now.

Always on the fine line between symphonic metal and opera, the Swedes are earnestly trying to surpass themselves and their masterpiece album "Vovin" from 1998. Having already behind them this and earlier the equally robust "Theli" (1996) as a reference point, they continue musically in this vein, which will now become the quintessence of the band's career; let me remind you that they once belonged to the Swedish death metal scene of the early '90s. Up to this point, ten years into their discography, they have covered countless miles, and their influences from classic rock and metal of the '70s and '80s have also been blended into the result. The resourceful mind of the band's main contributor, Christopher Johnson, still has much to show us. I remember very well the initial release of this CD in Digipack, which was externally covered in black velvet; I found it very strange for a release from Nuclear Blast! I'm not sure if they succeed 100% with this album, which was considered the weakest of the two previous siblings at the time, perhaps due to the more acoustic elements and the more choral/polyphonic form of the vocals. However, "Seven Secrets of the Sphinx," "Enter Vril-Ya," "Ship of Luna," "Flesh of the Gods" (featuring the voice of Hansi Kürsch from Blind Guardian), and the title track "Deggial" are beloved songs not only for me but for many people out there.

Τάκης "Ε-Μortal One" Γιώτης!