REVIEW: SCORPIONS, Humanity: Hour I

 

SCORPIONS, Humanity: Hour I (2007)

RCA

Από τα τελευταία λίγα  αξιοπρόσεκτα τους έργα.

Οι Γερμανοί πάλαι ποτέ ηγέτες στο Hard 'n Heavy Rock μας έχουν κεράσει πολλές φορές ενέργεια κι έμπνευση αλλά πιο πολλες φορές πικρές και απογοητεύσεις. Είτε μουσικά είτε εκτός μουσικής η όλη στάση τους ειδικά απ'το 1988 και μετά,  δε είναι κι η πιο τίμια. Δεν εννοώ την "αμερικάνικη" εμπορικά στροφή μουσικά  που έκαναν (αλλά πολιτικά ίσως ναι!) μα η αλήθεια είναι ότι μέχρι το 1985 ήταν αυτοί που ξέραμε, μετά ήταν αυτοί που δε θέλαμε να ξέρουμε! Αν σας το έδωσα κάπως συγκεχυμένα είναι γιατί πάντα εκτιμούσα τη καλή τους δισκογραφία, άλλοτε διάλεγα απ' την εμπορική τα πιο αξιόλογα στο αφτί μου αλλά απο ένα σημείο και μετά ... τους σιχάθηκα. Μετά το στραπατσο του σαθρού Pure Instinct κι ειδικά του εμετικού Eye II Eye γύρισαν δυναμικά με το ελπιδοφόρο Unbreakable και ευτυχώς η επόμενη δουλειά τους είναι αυτό το περίπου concept άλμπουμ σε συνεργασία και παραγωγή με τον Desmond Child. Οι Klaus Meine, Mathias Jabs, Rudolf Schenker με τον Πολωνό μπασίστα τους Pawel Maciwoda και τον αμερικανό ντράμερ James Kottak (ο οποίος έφυγε από τη ζωή πρόσφατα, RIP) στο πιο "βαρύ" αλλά κι επιρεασμένο απ' το κλίμα της εποχής του Industrial σε σημεία εγχείρημα τους απ' την εποχή του Face the Heat (1993) δίσκου τους! The Game Of Life, We Where Born To Fly, The Future Never Dies, 321, We Will Rise Again, Love is War, The Cross και ειδικά το ομώνυμο κομμάτι Humanity που κλείνει το CD μας γέμισαν με ελπίδα....για λίγο ακόμα. Δυστυχώς τα καλά χρόνια έχουν περάσει ανεπιστρεπτί κι οι αναλαμπές δεν βοηθούν τη διαταραγμένη φήμη τους. Το αντίο πρέπει κάποτε να λέγεται οριστικά.

English:

From their last few noteworthy works.

The Germans, once leaders in Hard 'n Heavy Rock, have often gifted us energy and inspiration, but more frequently have left us with bitterness and disappointment. Whether musically or otherwise, their overall attitude, especially since 1988, has not been the most honest. I don’t mean the commercially “American” musical shift they made (but perhaps politically, yes!), yet the truth is that up until 1985, they were who we knew; after that, they became who we didn’t want to know! If I’m expressing this somewhat chaotically, it's because I’ve always appreciated their solid discography; at times I would choose what I considered the most noteworthy tracks from their commercial success, but at a certain point... I grew to despise them. After the disaster of the flimsy *Pure Instinct* and especially the nauseating *Eye II Eye*, they made a vigorous comeback with the hopeful *Unbreakable*, and fortunately, their next work is this semi-concept album in collaboration and production with Desmond Child. Klaus Meine, Mathias Jabs, Rudolf Schenker, along with their Polish bassist Pawel Maciwoda and American drummer James Kottak (who recently passed away, RIP) have created a more "heavy" project, influenced by the Industrial climate at times, reminiscent of their *Face the Heat* (1993) era! *The Game Of Life*, *We Were Born To Fly*, *The Future Never Dies*, *321*, *We Will Rise Again*, *Love is War*, *The Cross*, and especially the titular track *Humanity*, which closes the CD, filled us with hope... for just a little longer. Unfortunately, the good years have irretrievably passed, and the brief sparks of brilliance do not help their tarnished reputation. A goodbye must eventually be said definitively.

Τάκης "Ε-Μortal One" Γιώτης!