REVIEW: APHRODITE 'S CHILD , 666

 

APHRODITE 'S CHILD , 666 (1972)

Vertigo

Απεταξάμην.

Τι θα συμβεί αν, την ώρα που οι θεατές σε μια παράσταση με θέμα την Αποκάλυψη κατά Ιωάννη, δεν αντιληφθούν ότι έξω η Αποκάλυψη ξεκινά στον πραγματικό κόσμο; Όπως λέμε και στην ιστορία της τέχνης και της θεατρολογίας, ένα σχήμα εγκιβωτισμού. Οι τέσσερις μουσικοί Βαγγέλης Παπαθανασίου, Ντέμης Ρούσσος, Λουκάς Σιδεράς και Αργύρης Κουλούρης γράφουν το 1970 το περιεχόμενο του δίσκου στο Trident Studio του Λονδίνου, αλλά η εταιρεία τους τον κυκλοφορεί αργότερα λόγω του ιδιαίτερου θέματος του. Ένα Post-Hippie, Progressive Rock σύνολο που πραγματικά θεοποιήθηκε εκτός Ελλάδας (Χούντα, εδώ τανκς παντού, μόνο κακώς εννοούμενο κλαρίνο, μουσική βλαχιά και κυρά Γιώργαινα ο Γιώργος σου που πάει, έβγαινε) από το ίδιο κοινό που ανέδειξε όλους τους αντίστοιχους μουσικούς τότε κι αργότερα. Το τρίτο και τελευταίο άλμπουμ τους ποτέ δεν κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, παρά μόνο χρόνια αργότερα, όταν χρειάστηκε ιδιαίτερη μεταχείριση από τον μουσικόφιλο. Δεν θα πω υπερβολικές δηλώσεις ότι είναι ορόσημο, ογκόλιθος κ.τ.λ., θα πω μόνο ότι σίγουρα είναι ένα έργο της εποχής του που αγνοήθηκε τόσο από το "κουλτουρέ" κοινό όσο και από τον rock θιασώτη εντός, ακόμα και χρόνια μετά. Ωστόσο, απέκτησε σιγά σιγά τη θέση του στον υπόλοιπο μουσικό κόσμο. Στίχοι από τον γνωστό σκηνοθέτη Κώστα Φέρρη, μια "οργασμική" ερμηνεία στο κομμάτι γνωστό σαν "Infinity" από τη μεγάλη ηθοποιό Ειρήνη Παππά (που θα ήταν αρκετή για να τους κλείσουν φυλακή επί χούντας εδώ!) και τραγούδια όπως τα "Babylon", "The Four Horsemen", "The Lamb", το εικοσάλεπτο έπος "All The Seats Were Occupied", "The Wedding of the Lamb", "Aegean Sea" από ένα σύνολο 24 κομματιών που, βέβαια, δεν είναι όλα τραγούδια, αλλά σου μένουν για τα καλά.

English:

I cast it aside.

What would happen if, during a performance based on the Apocalypse according to John, the audience didn't realize that outside, the Apocalypse is beginning in the real world? As we say in art history and theater studies, it's a form of framing or mise en abyme. The four musicians—Vangelis Papathanassiou, Demis Roussos, Loukas Sideras, and Argyrios Koulouris—composed the album in 1970 at Trident Studio in London, but their record label released it later, due to its very special theme. A post-Hippie, progressive rock ensemble that truly gained deification outside Greece (during the dictatorship, with tanks everywhere here, only with the ill-conceived use of clarinet, rustic music, and your Georgia-like lady, Giorgos, who used to go out) by the same audience that had previously promoted all the comparable musicians of that time and later. Their third and final album was never released in Greece—only years later, when it required special handling by the music enthusiasts. I won't claim it's a milestone or a colossus, but I will say that it is undoubtedly a work of its time, one that was ignored both by the "cultured" audience and by rock aficionados at home, even years later. Nevertheless, it gradually earned its place in the wider musical world. Lyrics by the well-known director Kostas Ferris, an "orgasmic" performance in the track known as "Infinity" by the great actress Irene Papas (which alone would have been enough to get them imprisoned during the dictatorship here!), and songs like "Babylon," "The Four Horsemen," "The Lamb," the twenty-minute epic "All The Seats Were Occupied," "The Wedding of the Lamb," and "Aegean Sea," from a set of 24 tracks—which, of course, are not all songs—leave a lasting impression.

Τάκης "Ε-Μortal One" Γιώτης!