ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ADRIAN WEISS - Dangerous Discipline

 

ADRIAN WEISS -  Dangerous Discipline

Independent

Facebook

Τον κιθαρίστα ADRIAN WEISS τον πρωτογνώρισα μέσα από το heavy/power metal συγκρότημά του τους GLORYFUL. Ένα συγκρότημα που προτείνω ανεπιφύλακτα στους φίλους του είδους. Ως μουσικός, όμως, και συνθέτης ο Adrian από καιρό σε καιρό νιώθει την διάθεση να εκφραστεί μουσικά και με διαφορετικούς τρόπους. Έτσι κυκλοφορεί προσωπικές instrumental δουλειές όπως και η παρούσα.

Ας είμαστε ειλικρινείς, συνήθως όταν ακούμε για instrumental κυκλοφορία από έναν κιθαρίστα σκεπτόμαστε ότι απευθύνεται σε συγκεκριμένο γκρουπ ανθρώπων. Απευθύνεται, δηλαδή, σε μουσικούς και γνώστες της μουσικής θεωρίας και όχι σε τύπους σαν κι εμένα που δεν γνωρίζουν την τύφλα τους. Παρόλα αυτά υπάρχουν και μουσικοί όπως ο Adrian που καταφέρνουν να συμβιβάσουν τα πράγματα και να δημιουργήσουν δίσκους που μπορούν να αγγίξουν τόσο τους γνώστες της μουσικής θεωρίας όσο και τους μη γνώστες.

Η καινούρια του δουλειά με τίτλο «Dangerous Discipline» θεωρώ ότι είναι η καλύτερη που έχει κυκλοφορήσει ως τώρα. Πρόκειται για έναν δίσκο που κινείται με άνεση μεταξύ διαφόρων μουσικών στυλ που όλα ανήκουν στο rock και metal φάσμα και μάλιστα καταφέρνει να τα συνδυάσει αυτά με αρμονικό και δημιουργικό τρόπο.

Φαίνεται να γνωρίζει ότι μια σύνθεση για να ξεχωρίσει πρέπει να διαθέτει καλές μελωδίες και το πράττει αυτό με απόλυτη συνέπεια στην παρούσα κυκλοφορία του. Οι 10 συνθέσεις που περιέχονται εδώ πέραν από την υψηλή τους τεχνική διακρίνονται για την αρμονική συνύπαρξη μελωδικών και δυναμικών θεμάτων. Ο δίσκος αυτός διαθέτει μια ποικιλία που μπορεί να ικανοποιήσει όλα τα γούστα ήτοι από κλασσικό ροκ όπως για παράδειγμα η σύνθεση «Withdrawn Into The Dimness» μέχρι και μελωδικό hard rock και heavy metal. Βεβαίως δεν λείπουν και κάποιες πιο blues και ίσως jazz πινελιές.

Βάσει και των δικών μου εμπειριών και μουσικών παραστάσεων θα έλεγα ότι σε ένα μεγάλος μέρος ο Adrian οφείλει τις επιρροές του σε κιθαρίστες ιερά τέρατα όπως ο Michael Schenker, ο Ritchie Blackmore, ο Uli Jon Roth και φυσικά ο Yngwie Malmsteen. Θα μου πείτε ότι όλοι έχουν κάποιες επιρροές, αλλά το ζητούμενο είναι πως τις χρησιμοποιεί κάποιος αυτές. Ε, ο Adrian κάνει μια χαρά δουλειά αφού αυτές του δίνουν την έμπνευση για να χτίσει πάνω τους το δικό του προσωπικό ύφος.

Για να μην το κουράζουμε παραπάνω και γιατί τα πολλά λόγια είναι φτώχια ( σημ. :κι αυτό το είπε ένας λαός που μιλάει πολύ), εάν ψάχνεστε να ακούσετε ενδιαφέρουσες instrumental rock/metal συνθέσεις που μέσα από την ουσία τους αναδεικνύουν και το ταλέντο και εκτελεστική δεινότητα των μουσικών που συμμετέχουν, τότε αυτή εδώ είναι ταμάμ για εσάς. Καλές ακροάσεις…

Νικόλαος Παραστατίδης