ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: MIDNIGHT RIDER - Beyond The Blood Red Horizon

 

MIDNIGHT RIDER - Beyond The Blood Red Horizon

Massacre Records

Homepage

Οι άνθρωποι συνήθως ανατρέχουν σε παλιότερες εποχές ή τις αναπολούν διότι δεν αισθάνονται καλά με το παρόν που ζουν. Αυτή είναι για μένα μια εξήγηση του γιατί τόσοι μουσικοί, νεαροί σε ηλικία, προσπαθούν να δημιουργήσουν μουσική ακόμη και να αναπαράγουν τον ήχο παλιότερων δεκαετιών όπως αυτή του 80 που κυριαρχεί σαν τάση στις ημέρες μας. Κάτι ανάλογο ισχύει και με τους MIDNIGHT RIDER, οι οποίοι, όμως, αντλούν την έμπνευση τους από την hard rock και πρώιμη heavy metal μουσική της δεκαετίας του 70.

Από την πρώτη στιγμή που θα πατήσεις το play κι αρχίσεις να ακούς τη νέα τους κυκλοφορία με τίτλο «Beyond The Blood Red Horizon» μεταφέρεσαι σε άλλες εποχές που οι περισσότεροί μας γνωρίζουμε έμμεσα είτε από αφηγήσεις των γονέων μας είτε επειδή διαβάσαμε ή είδαμε κάτι γι’ αυτές στην τηλεόραση ή το διαδίκτυο. Μάλιστα, αυτή η πολύ έντονη 70’ς ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει την όλη κυκλοφορία αποδίδεται με αμεσότητα κι απόλυτη φυσικότητα. Αν δεν έχεις, δηλαδή, την πληροφορία ότι οι MIDNIGHT RIDER είναι ένα σύγχρονο συγκρότημα θα σου δημιουργούταν η εντύπωση ότι έχεις να κάνεις με γκρουπ των 70’ς.

Ως προς τις επιρροές του συγκροτήματος δεν μπορώ να πω ότι μου θύμισαν κάτι πολύ έντονα. Ίσως θα έλεγα τους BLACK SABBATH κι αυτό λόγω της φωνής του Wayne που έχει μια χροιά που μου φέρνει κάπως στο νου τον μεγάλο OZZY. Κατά τα λοιπά, οι MIDNIGHT RIDER δείχνουν να έχουν αφομοιώσει τις επιρροές τους και προσαρμόσει στο δικό τους ηχητικό στυλ. Ακούγοντας τις 10 συνθέσεις που περιέχονται εδώ αντιλαμβάνεσαι ότι το γκρουπ έχει επιρροές από συγκροτήματα όπως BLACK SABBATH, JUDAS PRIEST,LED ZEPPELIN,BUDGIE και RAINBOW. Όπως, όμως, ανέφερα και παραπάνω σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς ότι απλά τις αναπαράγουν, αντίθετα, τις μπολιάζουν και με δικές τους ιδέες.

Η νέα δουλειά των MIDNIGHT RIDER λειτουργεί από τη μια ως χρονοκάψουλα, η οποία σε μεταφέρει σε εποχές που στην φαντασία μας και με μεγάλη δόση ρομαντισμού θεωρούμε πιο αθώες, αλλά ταυτόχρονα μας αποδεικνύει ότι ο 70’ς hard rock και heavy metal ήχος είναι ακόμη ζωντανός αρκεί να υπάρχουν μουσικοί με γνώση, διάθεση κι όμορφες ιδέες. Κατά τη γνώμη μου όλα τα παραπάνω στοιχεία είναι που κάνουν την παρούσα κυκλοφορία ενδιαφέρουσα κι άξια προσοχής. Μάλιστα, για πολλούς νεότερους σε ηλικία ακροατές θα μπορούσε να λειτουργήσει κι ως μια εισαγωγή στον ήχο της δεκαετίας του 70. Σε κάθε περίπτωση είναι καλό κάποιες στιγμές να θυμόμαστε και τις ρίζες της μουσικής που αγαπάμε.

Νικόλαος Παραστατίδης