My rating: 3 of 5 stars
Εκτιμώ τα βιβλία εκείνα και φυσικά τους συγγραφείς τους που ασχολούνται με ιστορικά θέματα όχι τόσο γνωστά. Με θέματα που σου δίνουν την αφορμή να τα ψάξεις περισσότερο. Κι ο Αντώνης Αντωνιάδης κάνει αυτό ακριβώς με το παρόν βιβλίο του.
Η υπόθεση του αφορά την εκστρατεία της Δηλιακής συμμαχίας (Αθηναίοι και σύμμαχοι τους) στην Αίγυπτο που άρχισε το 460 π.Χ., λίγο πριν την έναρξη του Πελοπονησσιακού πολέμου. Η Αίγυπτος την περίοδο εκείνη βρισκόταν υπό Περσική κατοχή και οι Αθηναίοι με πρόσχημα να βοηθήσουν τους επαναστατημένους Αιγύπτιους με αρχηγό τον Ινάρω εξέδραμαν κατά των Περσών στην περιοχή αυτή. Ουσιαστικά, δηλαδή, η Αθήνα εκείνη την εποχή ήταν κάτι σαν τις σύγχρονες Η.Π.Α., η οποία χρησιμοποιώντας την στρατιωτική δύναμη της καθώς και των συμμάχων της προσπαθούσε να επιβάλει τα δικά της συμφέροντα στις περιοχές όπου έστελνε την "βοήθειά" της.
Το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός είναι σημαντικό, γιατί αυτή η εκστρατεία υπήρξε αποτυχημένη και μια μεγάλη καταστροφή για την Δηλιακή συμμαχία, αφού ηττήθηκε από τους Πέρσες και μόνο ελάχιστοι από τους Αθηναίους στρατιώτες κατάφεραν να σωθούν περνώντας από τη Λιβύη στην Κυρήνη. Αποτέλεσμα της αποτυχίας αυτής ήταν να προκληθεί πανικός στην Αθήνα, με συνέπεια να μεταφερθεί το ταμείο της Δηλιακής Συμμαχίας στην Αθήνα. Ουσιαστικά, δηλαδή, κάμφθηκε το ηθικό των Αθηναίων που μετά τους Περσικούς Πολέμους θεωρούσαν τους εαυτούς τους ανίκητους στη μάχη.
Την Ιστορία, αυτή, μας διηγείται ο Αντώνης Αντωνιάδης και το κάνει με έναν τρόπο συναρπαστικό σχεδόν κινηματογραφικό θα έλεγα. Το βιβλίο έχει καλό ρυθμό και ρέει ευχάριστα, ενώ μεγάλη επιτυχία του συγγραφέα είναι ότι παρουσιάζει τους αρχαίους Έλληνες ρεαλιστικά σαν ζωντανά πρόσωπα κι όχι σαν πρότυπα στερημένα από πάθη που μας διδάσκουν στο σχολείο. Απεναντίας οι χαρακτήρες εδώ είναι ανθρώπινοι που διέπονται από τα πάθη τους, τις καθημερινές τους ανάγκες κλπ... Ουσιαστικά, δηλαδή, είναι άνθρωποι σαν εμάς με τα δικά τους προτερήματα και ελαττώματα.
Βέβαια κι ο Αντώνης Αντωνιάδης, ενώ ως επί το πλείστον είναι αντικειμενικός, δείχνει να μην έχει μείνει ανεπηρέαστος από την παιδεία που λαμβάνουμε στο σχολείο και μας παρουσιάζει τους αρχαίους προγόνους μας σαν Θεούς. Έτσι, ενώ οι Έλληνες στο βιβλίο μαλώνουν, διχάζονται, παρόλα αυτά καταφέρνουν να μετατρέψουν τα μειονεκτήματα τους αυτά σε προτερήματα και με την "Ελληνική μαγκιά" να επιβιώσουν. Επίσης οι Πέρσες εμφανίζονται σαν οι κακοί μονοδιάστατοι χαρακτήρες που είναι θρασύδειλοι και μισούν τους Έλληνες, χωρίς, όμως, να γίνεται προσπάθεια από τον συγγραφέα να μας εξηγήσει το λόγο σε βάθος. Θεωρώ ότι πρέπει μεγαλύτερος σεβασμός σε έναν λαό που κατάφερε να φτιάξει αυτοκρατορία και πολιτισμό που τελικά μάγεψε και τον Μέγα Αλέξανδρο. Και το σημαντικότερο, ενώ η εκστρατεία αυτή υπήρξε μια τεράστια καταστροφή για τη Δηλιακή συμμαχία, ο συγγραφέας εδώ με την επινόηση του της τελικής μάχης στην Κυρήνη σε κάνει να πιστεύεις ότι οι Αθηναίοι για άλλη μια φορά θριάμβευσαν. Κρίμα, γιατί, θα μπορούσε να αναπτύξει περισσότερο την ψυχολογική πλευρά των ηττημένων και πως η ήττα αυτή θα μπορούσε να τους κάνει να επαναξιολογήσουν κάποιες από τις αξίες τους και τις αρχές τους.
Ο Αντώνης Αντωνιάδης, ήθελε να δημιουργήσει ένα περιπετειώδες βιβλίο, ενταγμένο σε μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και σε αυτό τον τομέα κάνει πραγματικά πολύ καλή δουλειά και προσφέρει στον αναγνώστη ένα ανάγνωσμα που διαβάζεται ευχάριστα και έχει πρωταγωνιστές που σίγουρα θα συμπαθήσετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου