Συνέντεξη INSANITER

 Ερωτήσεις: Thanasis Karadimos

Απαντήσεις: Petros (Vocals, Guitars, Bass)

1.Καλησπέρα Πέτρο, πριν αρχίσουμε τα δυναμικά μέρη θέλω να μου πεις τι γίνεται με INSANITER, είσαι μόνος? Ξεκαθάρισε μας τι γίνεται?

Καλησπέρα φίλε, μόνος, όχι δεν μπορώ να πω κάτι τέτοιο, έχω πολλούς αληθινούς φίλους που στηρίζουν αυτό που κάνουμε και το κάνουν από την καρδία τους. Αυτή η περίοδος είναι γεμάτη από υποστήριξη, από κάθε είδους υποστήριξη για την μπάντα! Φίλοι, άτομα μέσο του διαδικτύου που στηρίζουν δίχως όφελος και πολλοί άλλοι μας κρατάνε δυνατά. 

Πρακτικά ναι, είμαι μόνος αλλά δεν λέει κάτι αυτό.. Η αλήθεια δεν με ενθουσιάζει η ιδέα για session μέλη , ούτε για να βρω νέα μόνιμα.

InsaniteR είναι κάτι ξεχωριστό για εμένα! Είναι όλα τα μέλη που έχουν περάσει από την μπάντα αυτή, τα παλιά αδέλφια μου που αν δεν υπήρχαν αυτοί δεν θα είχα κάνει τίποτα, και όλοι όσοι μας έχουν στηρίξει! Αυτοί είναι ! Ξέρεις ποτέ δεν ξέχασα όσους μας βοήθησαν, ο καθένας με τον τρόπο του, και δεν υπάρχει καμιά εξαίρεση ! InsaniteR ήταν όλο το παρεάκι που μας περιτριγύριζε , και όχι μόνο ! Ας τα λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, θέλαμε να κάνουμε πράγματα , είχαμε όνειρα αλλά πάνω από όλα ήταν η παρέα, να περνάμε εμείς καλά , και να φτιάχνουμε καλή μουσική!

Πλέον είμαι μόνος και γράφω την μουσική και οτιδήποτε ακούς από InsaniteR. Δεν με χαλάει, αλλά είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που ζούσαμε τόσο καιρό.

2. Πες μας λίγο, βλέπω κάθε μέρα συγκροτήματα να διαλύονται και μέλη τους να τα σπάνε, με εσάς τι έγινε?

Σε αυτό έχεις δίκιο, και εγώ το ίδιο βλέπω! Φταίνε τα μυαλά τους πιστεύω, οι μη κοινοί στόχοι, τα χρήματα, είναι πολλά. Με εμάς έφταιγε η έλλειψη χρόνου που είχα εγώ! Ίσως εάν δεν έρχονταν στην ζωή μου κάποια άτομα η μπάντα να είχε συνεχίσει αρκετά παραπάνω! Οι σχέσεις μας με τα παιδιά δεν είναι οι ίδιες φυσικά αλλά είμαστε φίλοι και νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον, αλλά όταν χωρίζεις σαν μπάντα, ξέρεις ότι τις 3 ώρες που θα μοιραζόσουν τις μοιράζεσαι με άλλους!

Εγώ πάντα θα τους έχω στο νου μου ! Περάσαμε οι τρεις μας μια φάση που λίγοι την περνάνε και γεγονότα που άλλοι δυστυχώς απλά τα φαντάζονται!

3. Πάμε από την αρχή, πώς ξεκίνησε η μπάντα? Τι συνθήκες αντιμετωπίζει κάποιος που θέλει να κάνει ένα συγκρότημα? Για εσένα τι είναι ένα γκρουπ, οι Insaniter.

(Γέλια).. Θυμάμαι τον εαυτό μου να κυκλοφορώ στην πόλη του Ρεθύμνου με μια ποζεροκιθάρα και να αλλάζω την μια μπάντα μετά την άλλη, εγώ απλά ήθελα να παίξω thrash. Είχα παίξει σχεδόν τα πάντα, είχα κάνει μπάντα μέχρι και με μπουζουξήδες. Κάποια στιγμή πήρα απόφαση να κάνω κάτι στα όρια του thrash. Το φιλαράκι μου ο Μάνος (μπασίστας μας) είχε καύλες με την μουσική και τσαμάραμε συχνά, ξέρεις φοιτητικά πράγματα. Ξεκινήσαμε λοιπόν ένα σχήμα με εμένα μπάσο φωνή, εκείνον κιθάρα και διάφορους τυμπανιστές, εξασκώντας την μουσική μας πάνω σε Megadeth. Λεγόμασταν αρχικά Breathdrop, ευτυχώς το αλλάξαμε μετά. Σύντομα βρήκαμε και τον Μήτσο για τα τύμπανα, εγώ αντάλλαξα ρόλους με τον Μάνο και ήρθαμε στην "γνωστή" μας μορφή, Να τονίσω ότι το όνομα μας δεν το βρήκαμε εμείς αλλά ένας πολύ καλός παλιόφιλος ο Αντώνης, έτσι γίναμε InsaniteR(μανιακοί).

Δεν ξεχνάω ποτέ να αναφέρω την Μουσική ομάδα Πανεπιστημίου η οποία μας έδινε στέγη, και όλα τα ρεμάλια που γνώρισα μέσα από αυτή! Μου έδωσαν έμπνευση! Να σημειώσω ότι αν και πρόεδρος της ομάδας για μεγάλο διάστημα, δεν χειραγωγούσαμε , και αυτό ήταν που έκανε την ομάδα πετυχημένη!

Ήμασταν που λες οι πρώτοι thrashers (παλιομοδίτες σε όλα) στην πόλη, οι πρώτοι που έπαιζαν τα δικά τους κομμάτια, οι πρώτοι που έβγαλαν ένα αξιοπρεπές μέταλ demo, και δεν δίναμε δεκάρα για το τι έλεγαν διάφοροι. Το demo ήταν το μόνο που κάναμε όλοι μαζί 100% και ήταν εμπειρία ζωής! Μετά τα πράγματα άλλαξαν.. Όλη η ευθύνη για τον χωρισμό της μπάντας την παίρνω εγώ. Εγώ την έβαλα σε δεύτερη μοίρα γιατί κυνηγούσα άλλα πράγματα! Ωστόσο ο χρόνος ήταν που μας έλειπε και εάν δεν υπάρχει χρόνος έχεις να διαλέξεις στο να μείνεις στάσιμος ή στο να εξελιχτείς σε κάτι άλλο Είχαμε την δυνατότητα και αυτό έγινε! Όλα αλλάζουν, ίσως είναι το σωστό τελικά!

Δύο χρόνια με τα παιδιά ήταν απίστευτα και δεν τα αλλάζω με τίποτα!

Όσο αφορά τις συνθήκες εγώ θα σου μιλήσω κυρίως για την επαρχία..Εκεί τα πράγματα δεν είναι εύκολα πόσο μάλλον σε έναν τόπο που η πλειοψηφία τους είναι τοπικιστές να μπορέσεις να κάνεις συναυλίες, δίχως να γλείφεις από εδώ και από εκεί ή να μπεις σε κλίκες. Όλα πέρναγαν από τα χέρια μας, αφίσες κουβάλημα, αλκοόλ, όλα! Δεν αποτελούσαμε μόνο ένα συγκρότημα, διατηρούσαμε την μουσική σκηνή. Υπήρχε μόνο ένα δωρεάν προβάδικο στην πόλη και αυτό διατηρούνταν από την δικιά μας υπευθυνότητα, χωρίς αντάλλαγμα. Πολλές μπάντες στο Ρέθυμνο υπάρχουν τώρα γιατί εμείς τότε διατηρήσαμε αυτό που βρήκαμε και συνδημιουργήσαμε!

Ας μην ξεφεύγω όμως, κανείς από τους ας πούμε διοργανωτές δεν μας βοήθησε ποτέ, ήμασταν μόνοι, και αυτό το μονοπάτι είναι που απορρίπτουν πολλές μπάντες, διαλέγουν τον εύκολο δρόμο της κλίκας! InsaniteR για εμένα δεν είναι μια μπάντα μόνο, είναι όλοι οι φίλοι μου, όλη η φάση που ζήσαμε! Είναι ένα είδος αναρχίας! 

4. Πρώτη φορά Full Length ,

Δύσκολα πράγματα, να σου πω εγώ και το Ηalf faces φουλ θα το χαρακτήριζα. Δεν έχουμε εταιρία πίσω μας οπότε έχουμε μόνο το κεφάλι μου να μας καθοδηγεί! Είναι δύσκολο που λες να έχεις έναν δίσκο με μόνο καλά κομμάτια αλλά προσπάθησα. Η αλήθεια η βοήθεια που είχα είναι μεγάλη! Τα guest είναι πράγματι δυνατά και πολλά! Να περιμένεις thrash σε όλο το εύρος! Στιχουργικά κυμαίνομαι ξέρεις σε κόλαση, ιστορίες φαντασίες, μίνι ταινίες, παιχνίδια μυαλού και άλλα..Υπάρχουν τραγούδια που γράφτηκαν μέσα από πολλά που πέρασα και αναλύω έμμεσα το ανθρώπινο μυαλό ωστόσο υπάρχει ποικιλία καθώς μέσα στο δίσκο θα ακούσεις και άκρως αντιρατσιστικά κομμάτια..

Πάντα ήθελα να δώσω βία με τους στίχους μου, τώρα ήθελα να βγάλω από μέσα μου την ανάγκη για αυτοχαρακτηρισμό της μπάντας!

5.Πιστεύεις στον άλλον κόσμο, τι λες υπάρχει κόλαση? Παράδεισος? Το φοβάσαι?

Χάχα, πιστεύω ναι.. Το πως είναι δεν μπορώ να το φανταστώ.

Συνέχεια το περιγράφω σε τραγούδια μου αλλά δεν νομίζω να είναι έτσι. Μακάρι δηλαδή να υπάρχει ένας τρόπος ώστε στο τέλος του δρόμου που έχει ορίσει ο καθένας μας να ανταμειφτεί ή να τιμωρηθεί αναλόγως! Αυτό είναι το δίκαιο! 

Γενικά σαν συμβουλή θα έλεγα ο καθένας μας να βοηθάει τον άλλον, και ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε thrashers, γαμάτε όποιους νομίζεται ότι το αξίζουν!

Αν το φοβάμαι ε? κάποτε πέρασα την φάση, όπως όλοι είναι λογικό, έρχεται η στιγμή που αλλάζεις όμως. Πλέον είναι μια πηγή γέλιου για εμένα!

6. Ρατσισμό έχεις δεχτεί? Είσαι μεταλάς, και για όσους δεν το ξέρουν είσαι και καθηγητής, σε βλέπουν διάφοροι με στραβό μάτι?

Πολύ ωραία ερώτηση. Νομίζω όλοι οι ροκάδες με την ευρύτερη έννοια έχουν πέσει θύμα ρατσισμού ακόμα και από τις οικογένειες τους. Είναι χαζό μια γυναίκα να βλέπει έναν μακρυμάλλη και να λέει κοίτα πως είναι, ενώ το 90% των γυναικών έχουν μακρύ μαλλί. Αυτά είναι επιλογές και ο καθένας κάνει όπως αισθάνεται. Ωστόσο υπάρχει και ο ρατσισμός απλά στο να πεις σε κάποιον παίζω μεταλ. "Οοοο σατανιστής είσαι?" Ξέρεις τότε μου έρχεται στο μυαλό, οχ σε αμόρφωτο-μαλάκα πέσαμε. Το ότι γράφεις ροκ κομμάτια με στίχους για φόνους δεν σε κάνει φονιά! Εκτός εάν είσαι τρελός! Οκ τότε. 

Ένας σκηνοθέτης ή σεναριογράφος που γράφει thriller γιατί δεν λέγετε φονιάς? Ή μήπως είναι? 

Όλα αυτά είναι αντιλήψεις που δεν πρέπει να υπάρχουν!

Αυτός που γράφει ταινίες φαντασίας δεν πιστεύει στους εξωγήινους. Είναι απλά η δουλειά του!

Το ίδιο συμβαίνει και στο χώρο μας.

Το μόνο δίκιο που θα δώσω σε κάποιους προκατειλημμένους "χωριάτες" είναι το εξής

Άκου να δεις ο ροκας-μεταλάς έχει και το ψώνιο μέσα του. Βγαίνει να πάρει μια τσίχλα και βάζει μπιχλιμπίδια, περικάρπια, καρφιά, την μπλούζα της μπάντας του και άλλα!

Αρχικά δεν είναι ανάγκη να διατυμπανίζεις την μουσική που ακούς. Γνώμη μου!!

Δεν έχεις προσωπική ζωή πέρα από την μουσική?

Έχεις δει ποτέ κανέναν ποδοσφαιριστή να βγαίνει έξω με την φανέλα της ομάδας του για να πιει καφέ?

Ακόμα και οι γερομετλάδες όταν θα βγουν να πάνε μια βόλτα θα βάλουν τα άνετα ρούχα τους, ότι χρώμα και να είναι και θα βγουν!

Ο Έλληνας μεταλάς θα βγει να πιει καφέ λες και πάει να παίξει συναυλία!

Ξέρεις είναι αστείο. 

Γνώμη μου πρέπει να ξεκολλήσουμε από κάποια πράγματα.

Η μουσική είναι μέσα μας! Και πρέπει να την εξωτερικεύεις οπού θες αλλά σκέψου το που!

Μην σε κάνουν ότι θέλουν τα ψευδό πρότυπα! 

Το μάρκετινγκ έχει πλέον κατακτήσει και τον χώρο του μέταλ, και είναι ντροπή αν σκεφτείς τι ήταν το μεταλ αρχικά!

7. Εγώ σε ξέρω χρόνια, πες μου όμως πέρα από την περίεργη προσέγγιση σου στην μουσική και στο thrash, ποια η ιδεολογία σου, γιατί τόσο  πάνκικη, τόσο αντιεμπορική, τόσο πάμε να τα γαμήσουμε όλα?

Όπως σου είπα και πριν κανείς δεν μας βοήθησε, αν τους γλείφαμε φυσικά θα βοηθούσαν αλλά... Ίσως λειτούργησε σαν αντίδραση η όλη συμπεριφορά μου(μας). Μας άρεσε που κάναμε ότι γουστάραμε, που τους γράφαμε όλους τους μαλάκες στα αρχίδια μας, που ζούσαμε σε έναν ξένο τόπο ο οποίος ωστόσο μας σέβονταν και ο κόσμος μας το έδειχνε! Δεν ξέρω πως αλλά σε κάθε συναυλία μας έρχονταν τόσοι άγνωστοι, όταν άλλοι έγλειφαν τους φίλους τους για να έχουν λίγο κόσμο εμείς δίχως καμιά προσπάθεια γεμίζαμε. Ίσως γιατί και εμείς τους σεβόμασταν, ή γιατί η καύλα μας ήταν μεταδοτική!

Πλέον δεν είμαι όσο επιθετικός ήμουν Τότε ένιωθα πιο πολύ το thrash να ζει μέσα μου, εάν μας την έφερνες ήθελα να σε ταπεινώσω. Σνομπάραμε πολλά πράγματα. Μας άρεσε που είχαμε μόνο τις δικές μας δυνάμεις!

Όσο για το αντιεμπορικός που λες το θεωρώ κομπλιμέντο. Βαρέθηκα να βλέπω ανθρώπους που κάνουν μουσική για τα χρήματα ,για το ψευτοποζεριλίκι, για να πηδάνε και για άλλα! Δεν θέλω να βγάλω λεφτά, θέλω να μοιράζομαι μουσική, να περνάω καλά, να ζω έντονα, να παίζω thrash. Εννοείτε δέχομαι όσους δεν γουστάρουν την μουσική μας, αλλά άλλο δεν σου αρέσει άλλο πολεμάς, καλά πλέον γελάω με τέτοιες συμπεριφορές.

8. Πως θα σας έκρινες εσύ? Θέλω και βαθμολογία..

Βαθμολογία?? 0.. πλάκα κάνω ??..

Σοβαρά τώρα, δεν θα βάλω μεγάλη βαθμολόγια, είμαστε μια ενδιαφέρον μέτρια μπάντα! Στο δίσκο Initium αποδεικνύω ότι μπορώ να παίξω τεχνικά αλλά και πάλι.. Στα συν μας είναι η φαντασία, οι ιδέες, κάποιες  πρωτοτυπίες και η διάθεση! Στα αρνητικά θα βάλω την παραγωγή, κάποια λάθη που τα αφήνω επίτηδες και γενικά τα underground στοιχεία!

Θα βάλω 7..χεχε , αλλά μας προτείνω σε όσους γουστάρουν παλιομοδίτικα πράγματα και όχι τετριμμένα!

9. Κλείνεις μόνος σου πλέον πέντε χρόνια σχεδόν. Ποιά τα αγαπημένα κομμάτια της μπάντας σου, αγαπημένες στιγμές που έζησες!

Είναι πολύς καιρός ναι, μου φαίνεται απίστευτο, βρήκα το δρόμο μου νομίζω. Στιγμές ε? Η αλήθεια μου λείπουν τα παιδιά, τα live, οι πρόβες, οι μπύρες. Έγιναν τόσα αστεία και γεγονότα γενικά που θα θυμάμαι.  Θυμάμαι όλες τις στιγμές που ζήσαμε, από την πρώτη πρόβα ως την τελευταία! Αγαπημένη στιγμή θα έλεγα όταν ήμασταν στην σκηνή και ήταν η στιγμή που έμπαινε το σόλο μπάσο με τα ντραμς, Μόλις τέλειωσα το ρίφ γυρνάω να δω τον Μάνο (μπάσο) και εκείνος αντί να παίζει σκούπιζε τον ιδρώτα του και έκανε αέρα. Ο Μήτσος έπαιζε μόνος του και με κοίταζε με απορία για το τι να κάνει. Κανείς δεν κατάλαβε την μαλακία που έκανε ο Μάνος. Είχε πολύ πλάκα. Εμετοί πριν τις συναυλίες, πωρωμένοι μεθυσμένοι οπαδοί, πολλά γεγονότα! Θυμάμαι ότι όταν πήγαμε να βγάλουμε την φώτο της μπάντας είχα την έμπνευση να μας βάλω να ποζάρουμε σε έναν κάδο σκουπιδιών, μας αντιπροσώπευε βλέπεις!

Κάθε μέρα ήταν γαμάτη. Ένα τελευταίο καθώς αναπολώ, ήμασταν στο Χ-treme μπαρ και τελειώναμε την συναυλία, η πληρωμή μας ήταν τα δωρεάν ποτά, κάποια στιγμή έρχεται ο Μάνος και μου λέει "ρε μαλάκα πλήρωσα για αυτό το ποτό", όταν πήγα να μάθω το γιατί, ο μαγαζάτορας μου είπε ότι νόμιζε πως κερνάγαμε ποτά σε άλλους ενώ απλά τα πίναμε εμείς.

Όσο για αγαπημένο κομμάτι, όχι ένα. Σίγουρα το Αlley of fear, το πρώτο που είχα γράψει και το προόριζα για την τότε μπάντα μου Thrash Attack, το Evil Dead, όλα όσα έγραψα παρέα με τα παιδιά!

10. Θέλεις να προσθέσεις κάτι φίλε? Ίσως το επώνυμο σου..

Χάχα...Όχι δεν χρειάζομαι τέτοια στοιχεία αυτοπροβολής!

Λοιπόν να περιμένετε πράγματα απο τους InsaniteR, έχουμε κάνει ήδη 5 δίσκους και ετοιμάζεται ο έκτος. Μπορεί λόγο έλλειψης χρόνου-χώρου και προβλημάτων υγείας να μείναμε πίσω αυτό τον χρόνο, αλλά θα επανέλθουμε δυνατά!!

Σε όσους μας στηρίζουν You Rule!!

Αυτή είναι και η τελευταία συνέντευξη των InsaniteR!

Πλέον θα μιλάμε μόνο μουσικά! 

Τσεκάρετε και το κανάλι μας στο Youtube (https://www.youtube.com/channel/UCQ3__g0SgILH_KyUXNlrF0Q) για τραγούδια όχι μόνο των InsaniteR!

Με σεβασμό Πέτρος

ELTHARIA – Innocent review

 ELTHARIA – Innocent

Independent

http://laureetjuan.free.fr/eltharia_official_website/Welcome.html

ELTHARIA from France were formed back in 2001 and they released their debut album entitled “Legend of a Forgotten World” in 2004. After that and for a period of 10 years the band hasn’t released anything. In November 2014 they released their sophomore album under the title “Innocent” and I am happy to present it here to you.

THE COVER: It is a simple one although it looks like an oil painting (if I am not wrong). It shows a bone with some blood on it and the band’s name above it. The bone also looks like the letter I of the word innocent which is actually the title of the album. So many bad things have been done in the name of innocence or so is the way that I interpret the painting…

MUSICAL STYLE: The band describes its sound as progressive power metal and who I am to argue with them? No, seriously now, I think that ELTHARIA describe their sound perfectly and actually they do manage to combine their power metal influences that come from Europe with the progressive metal elements that are mostly U.S. oriented. The good thing with these guys though is that they don’t copy, but they give their own aspect to their influences.

COMPOSITIONS: The 11 songs that the new album includes can bring closer both the fans of European power metal and those of the progressive one. The band definitely carries influences from bands like HELLOWEEN (just listen to the song “Third World War” which as it starts strongly reminds me of the metal hymn “Eagle Fly Free”), STRATOVARIUS, SYMPHONY X, CONCEPTION and KAMELOT. Also the band shows its hard rock talent in the song entitled “Faster than the Reaper” which kicks ass.

CONCLUSION: ELTHARIA managed to create an album that has quality and I can easily recommend it to fans of power/progressive metal. So, if you are into it then you will find here another band to include amongst your favorites…

Nick “Verkaim” Parastatidis

OYLOKON – Life Belongs to Death review

 OYLOKON – Life Belongs to Death

Independent

https://www.facebook.com/oylokon

This must be the weirdest or if not one of the most unique monikers I’ve ever come across. I don’t have the slightest clue as to what it means or where it derives from so let’s move on to fields I’m more familiar with. OYLOKON is an Italian based trio that is here to deliver with their debut full length work a blend of thrash with death metal in the old school way. I think this sentence says it all as to what you should expect to listen to on “Life Belongs to Death”… twelve compositions of relentless head banging filled with nice grooves and plenty of references to SLAYER; it has sharp riffs and a solid rhythm section while the vocals are harsh growls that go very well with the rest of the instruments. Add to the above some nice dark melodies and some eerie, gloomy atmospheres and you have a pretty complete idea. “Life Belongs to Death” doesn’t contain any innovations or modern elements… how could it? It’s old school like I mentioned earlier with some melodic death metal touches, so it’s not addressed to people who are after novelties or weird music patterns. OYLOKON are here to please the needs of those of you who are into the first era of death and thrash metal bands that like pure and honest music and want to bang their heads till the end. If you belong to this latter category then make sure you give these Italians a try!

Christine  Parastatidou

Paola Pellegrini's Lexrock - "Amore Abissale" (Official Video)

This is the new Video of Paola Pellegrini's Lexrock for the song "Amore Abissale" filmed in an ancient Etrurian tomb. 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ LINDEMANN - Skills In Pills

 LINDEMANN - Skills In Pills

Warner Music

http://www.skillsinpills.com/main.html

Kαι φτάνει στα χεράκια μου το cd με Τίτλο "Skills In Pills"! Αρχικά δεν ήξερα τι να περιμένω. Κοιτάω τους μουσικούς και βλέπω Till Lindemann και Peter Tӓgtgren.

Δεν θα πω ψέματα τον  κύριο Peter Tägtgre, δεν τον ήξερα. Ωστόσο ο Till ήταν το ηχηρό όνομα και μιλάμε για προσωπικό δίσκο! Σύντομα μπήκα σε μια αναζήτηση κριτικών για τον δίσκο και διαβάζοντας τις είμαι πεπεισμένος ότι δεν τον έχουν καταλάβει και απλά εξιδανικεύουν τα πράγματα!

Πάμε στο ψητό. Παραγωγή λες και άκουγα Rammstein, στίχοι επίσης, σαρκαστικοί, μην δίνοντας δεκάρα για το τι θα πουν! Ωστόσο ας μην λέμε ψέματα ήταν στίχοι που δεν έχουν να δώσουν και πολλά πολλά!

Αν και το εξώφυλλο περιλαμβάνει το στοιχείο της φωτιάς, στα τραγούδια θα δείτε το αντίθετο στοιχείο να προβάλετε. Έχει μια συνεχή αγάπη που καταλήγει σε εμμονή με το στοιχείο της θάλασσας.

Η μουσική ποικίλη, αλλά δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, απλά πράγματα . Τα βιολιά και τα πλήκτρα δυναμώνουν τα αδύναμα καθαριστικά ρίφ.

Με σιγουριά θα έλεγα ότι αν τα τραγουδούσε άλλος θα είχα πετάξει το CD. Εκπληκτικές ερμηνείες με χαρακτήρα. Αυτό είναι που με κράτησε!

Τώρα ας τα πούμε έξω από τα δόντια! Μου άρεσε αλλά πώς να προσπεράσεις ότι έχει αντιγράψει πολλά ρίφ, όχι σαν μία κόπια. Έχει αντιγράψει καλούπια, φωνητικά ρίφ που απλά τα έχει βάλει σε άλλες νότες από τα πρωτότυπα και πολλά ακόμα. Απίστευτη εντύπωση μου έκανε το κομμάτι Ladyboy . Δύο εκδοχές παίρνουν μέρος σε αυτό το κομμάτι, η πρώτη ότι σατιρίζει το Poison και η δεύτερη ότι απλά το αντέγραψε. Πιστεύω ότι η πρώτη είναι η αληθινή!

Γενικά μου θυμίζει η νοοτροπία έναν δίσκο των Avenged sevenfold που μόλις τον πρωτοακούς λες, α αυτό μου θυμίζει εκείνο αυτό μου θυμίζει το άλλο και πάει λέγοντας.

Είναι λες και έκατσαν και είπαν σήμερα θα γράψουμε ένα τραγούδι που θα θυμίζει αυτό, κ.τ.λ.π.

Ο δίσκος βγάζει μια συχρονίλα που ωστόσο σε κάνει να αναπολείς στιγμές του 2000 όπου οι Rammstein άρχιζαν να παίζονται σε Μπαρ

Αν δεν ακούς τέτοια μουσική δεν το προτείνω. Δεν έχει να προσφέρει τίποτα νέο και σίγουρα εάν το είχε βγάλει μια άλλη μπάντα θα είχε πάει άπατο!

Μόνο ένα κομμάτι το Yukon μου άρεσε πραγματικά και θα το ξανάκουγα με ευχαρίστηση.

Δεν μπορεί να συγκριθεί με Rammstein, πολύ κατώτερο. Και αν και δεν είναι σώφρων να συγκρίνουμε αλλιώτικα πράγματα εδώ δεν έχουμε κάτι διαφορετικό, από την παραγωγή μέχρι όλη την νοοτροπία είναι Rammstein. Προσπάθησε να προκαλέσει , να δώσει σάτιρα, να αυτοπροβληθεί αλλά έπεσε στην προσπάθεια!

Από τέτοιους μουσικούς-προσωπικότητες περιμένεις σπουδαία πράγματα! Iσως να έχουν στερέψει καθώς σπουδαίο δίσκο, αντίστοιχο με τους παλιούς, ο Τill και oi Rammstein δεν έχουν βγάλει.

Thanasis Karadimos